Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (10). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Ik schrok me kapot. Afgelopen dinsdagmiddag hadden mijn dochter en ik een wat ik dacht onschuldig gesprek. Onze dialogen beginnen meestal met de dodelijke saaie vraag van mijn kant ‘Hoe was het op school?’, waar steevast op wordt geantwoord met ‘O gewoon’. In de loop van de jaren heb ik geprobeerd om meer open vragen te stellen aan mijn kinderen, maar dat heeft tot nu toe weinig resultaat opgeleverd. En dus gooi ik af en toe deze standaard openingsvraag erin. Zie het als een eenvoudig opwarmertje.
Lees ook: ‘Mama heeft een tattoo laten zetten (of drie)’
Ze scrolt wat verveeld op TikTok en roept ineens: ‘Ik wil ook een baby!’ Mijn hart stopt met kloppen en ik kijk haar verschrikt aan. Flitsen van teenmoms die pornosterren worden schieten door mijn hoofd. Ik ben namelijk van de generatie die smullend, maar heel hard oordelend naar MTV Teen Moms keek. Dat waren tienermoeders die minutieus werden gevolgd door een cameraploeg, waarbij al hun struggles werden vastgelegd. Maar wat ik vooral dacht te zien in de ogen van deze extreem jonge moeders was blinde paniek. Als kijker was je eígenlijk getuigen van een stel kinderen dat zelf kinderen kreeg. Zelf heb ik het twee keer van dichtbij meegemaakt. Beiden waren 15 jaar (!) toen ze moeder werden. Gelukkig kwamen ze uit een zogenaamd ‘goed nest’ en hadden ze veel steun van hun ouders. Met zowel de moeders als de kinderen is het goed gekomen.
Wat ik vooral dacht te zien in de ogen van deze extreem jonge moeders was blinde paniek.
Goed, ik probeer niet al te oordelend over te komen naar mijn dochter, maar het liefst wil ik haar vastpakken en haar op het hart te drukken dat ze geen kinderen moet krijgen tot haar 48ste. Oké, gechargeerd, maar je snapt wat ik bedoel. Ik ben van mening dat je jezelf echt moet wegcijferen als je eenmaal kinderen hebt. Maar, ik denk ook dat er twee soorten moeders zijn. Het type moeder dat al vanaf haar dertiende roept dat ze kinderen wil en het moederschap later ook echt ten volle uitvoert en je hebt moeders zoals ik.
Ik ben van mening dat je jezelf echt moet wegcijferen als je eenmaal kinderen hebt.
Uiteraard hou ik onvoorwaardelijk van mijn kinderen en kan ik ze wel opvreten, zo lief vind ik ze, maar ik kan ook prima drie dagen zonder ze. Soms als ik dat zeg, kijken andere moeders me vreemd aan. Hun oordeel puilt bijna hun ogen uit. Maar zo voel ik het nu eenmaal. Ik vind het soms ook een uitdaging om mezelf op een tweede plek te zetten. Ik doe het uiteraard wel, maar dat kan weleens met horten en stoten gaan. Dat andere type moeder heeft daar dus totaal geen moeite mee. Heel soms ben ik daar best jaloers op. Ik denk dat mijn dochter in de categorie ‘natural moms’ valt. Maar toch hoop ik uit de grond van mijn hart dat ze nooit een teenmom wordt!
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.