Patricia over moeders die lang borstvoeding geven: ‘Ik vond ze aanstellerig’

Ik kwam laatst tot een schokkende ontdekking. Wijsheid komt met de jaren zeggen ze en dat is, wat mijn borstenkennis betreft, helemaal waar.

Binnenkort ligt er weer een mooi themanummer in de winkel van Kek Mama over Mombracing. Mombracing is het tegenovergestelde van Momshaming.

Ik werd gevraagd om hierover mee te praten in de Kek Mama-podcast. Een van de vragen die hoofdredacteur Jannine stelde, was of ik wel zelf weleens gemomshamed heb. En weet je waar ik terechtkwam? Bij mij eigen borsten!

Ik leg het je uit…

Lees ook: ‘Mam, ik hoop écht niet dat ik jouw neus krijg’ >

Borsten

Ik vond moeders die hun kroost langer dan een jaar aan de tiet hadden, een beetje aanstellerig. In mijn hoofd schaalde ik deze vrouwen ook meteen in de categorie ‘draagzakmoeder op Birkenstocks’. En ja, dat is tot mijn grote schaamte toch wel degelijk Momshaming.

Geschrokken van mijn eigen judgment toentertijd stelde ik mezelf de vraag waarom ik daar toch zo’n oordeel over had. Conclusie? Ik vond deze moeders helemaal niet aanstellerig, ik vond mijn eigen borst gewoonweg niet mooi genoeg. Sterker nog: ik was helemaal niet blij met mijn eigen lijf. Het idee dat ik mijn enorme peervormige Johannes Vermeer-borsten in een lokale kroeg tevoorschijn moest halen om borstvoeding te geven, kon ik niet aan. Dus was mijn reactie om borstvoeden an sich maar flink te kaderen. En heel hard te roepen dat iedereen (dus ik ook) het lekker zelf moest weten.

Ik vind dat overigens nog steeds, maar stiekem was ik gewoon heel erg jaloers op de vrouwen die én makkelijk borstvoeding konden geven én ook nog eens van die mooie ronde appels hadden.

Met deze kennis hoop ik mijn dochters een positiever zelfbeeld mee te geven. En als ze geen borstvoeding willen geven, is dat ook helemaal prima. Als ze zich maar niet laten tegenhouden door een paar stukken fruit…

Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.