Patricia geschokt door groep 8-musical: ‘Dit kon toch niet waar zijn?’

‘Gisteren’ lag ze nog onwennig aan mijn borst en vandaag staat ze te schitteren in de eindmusical van groep acht. Ongrijpbaar is de tijd die ons meevoert naar later. De emoties zaten hoog de laatste weken en het besef was er weldegelijk: dit waren de laatste weken op de lagere school. Ze kreeg een tweede gaatje in haar oor en toen we de juwelier uitliepen zei ze: ‘Mam, ik voel me nu echt groot.’

Groep 8-musical

En dat is ze ook. Mijn twaalfjarige mensje. Met een been op de lagere school, met de ander in het *patriarchaat. Zes familieleden zijn opgetuigd om naar het resultaat te komen kijken in de stadschouwburg. Ik heb bloemen en gemengde gevoelens mee. Fuck. Ze gaat naar de middelbare school en de wereld is nog niet klaar voor haar. Het doek gaat open en de eerste twaalfjarige amateur verschijnt op het toneel. Opa’s en oma’s klappen het kroost van hun kroost toe en de sfeer is beladen, maar zoals het hoort. Ik voel de tranen in mijn ogen springen.

Stemming slaat om

De kinderen hebben goed geoefend en er wordt zo nu en dan luidkeels gelachen om de woordgrapjes. Voor en achter me zitten allemaal ouders en ik voel de samenhorigheid tussen ons. De musical gaat over een eiland en we zitten allemaal in hetzelfde denkbeeldige bootje. Fijn. Maar toen sloeg mijn stemming om… Dit kon toch niet waar zijn? Het is 2022! Waarom had niemand dit van tevoren gesignaleerd? Jezus.

Verbazing

Ik keek om me heen of ik nog meer verbaasde ouders of grootouders zag, maar de zaal leek nog altijd in vervoering te zijn. Drie jongens komen het toneel opgelopen, ze spelen drie zakenmannen. Even later komen vier kapsters op. Het zijn vier meisjes. Drie archeologen (professoren) verschijnen ten tonele. Het zijn weer drie jongens. Vervolgens komen een paar ‘verveelde kinderen’ op het podium, die alleen maar zin hebben om te shoppen. Het zijn meisjes. Tot slot zijn er nog verwende snobs, twee meisjes met drie bodyguards. Je raadt het al… dat zijn drie sterke jongens.

Lees ook: Patricia vraagt zich af: ‘Waarom mag één meisje niet met acht jongens kamperen in een tuin?’

Uitgekauwde voorbeelden

Tot overmaat van ramp hebben ‘de moeders’ het in de musical alleen maar over hun uiterlijk en hun antirimpelcrème. Ik kon wel janken, maar deze keer van verdriet. Godver. Geven we nou echt deze uitgekauwde voorbeelden mee aan onze kinderen? En ik heb het hier niet alleen over meisjes. Jongens zitten net zo hard gevangen, maar dan in de mannelijke stereotypen. En daarom is feminisme ook goed voor jongens.

Wens voor groepachters

Hm. Ik kijk naar links waar ik mijn vader zie genieten van zijn opgroeiende kleindochter. Ik kijk naar rechts en zie mijn man. Ik denk een traan in zijn ogen te zien als het doek valt en terwijl onze kinderen een staande ovatie krijgen, veegt hij hem snel weg. Mijn wens is dat alle kinderen die nu op dat podium staan zich weten vrij te vechten uit de gecultiveerde kernwaarden die de maatschappij ze toedicht. Of je nu een jongen of een meisje bent, non-binair of transgender of…

*Patriarchaat is een hypothetische maatschappijvorm waarin vaders – of meer in het algemeen mannen – een dominante rol innemen.

Wil je de columns van Patricia liever luisteren? Dat kan hieronder, op Spotify.

Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.