Patricia ergert zich aan hockeycoach van dochter: ‘Moet ik de beste man een lesje biologie geven?’

‘Kom op jongens!’, schreeuwt de hockeycoach naar elf meisjes in het veld. Hij is nogal fanatiek (dit onderwerp behoeft een eigen column – houd je van me tegoed) en roept constant tegen een veld vol meisjes ‘Kom op jongens!’

Overrompeld

Het is zaterdagochtend kwart over acht(!) en ik erger me kapot. Ik besluit tijdens de rust de beste man een lesje biologie te geven. Maar voordat ik mijn plan uitvoer, bespreek ik het met een moeder die naast me staat met haar handen geklemd om een beker thee.‘Welnee, wat maakt dat nou uit!’, zegt ze terwijl ze haar drankje koud blaast. ‘Joh, dat horen ze toch helemaal niet?’ Overrompeld door haar stellige ‘er-is-werkelijk-niets-aan-de-hand-en-jij-maakt-het-alleen-maar-erger-reactie’ besluit ik mijn commentaar voor me te houden.

Schoolreisje

Een week later bied ik mezelf aan om als vrijwilliger mee te gaan met een schoolreisje. Ik weet dat er ouders zijn die het geweldig vinden om hun kind in hun natuurlijke habitat te observeren, maar ik heb het na vijf minuten wel gezien. Mijn karmapunten zijn echter wat laag, dus ik meld me toch maar aan: op naar een museum met 27 kinderen.

‘Pas op jongens!’

‘Niet doen jongens!’

‘Kom op jongens, even luisteren naar die meneer!’

‘Hè jongens, doe dat eens niet!’

Mijn tenen krullen krommer dan krom in mijn Nikes en ditmaal besluit ik er wel iets van te zeggen. Dus brul ik erachteraan: ‘Én meisjes!’

Lees ook

Patricia schrikt van commentaar op dochter: ‘Ik heb weer een steek laten vallen als moeder' >

Lange weg te gaan

Mijn ogen kruisen die van de juf en ze beweegt zich richting mij. ‘Shit, die gaat me nu volledig de les lezen', denk ik. Het is per slot van rekening haar vak. ‘Je hebt helemaal gelijk’, zegt ze tot mijn grote verbazing én opluchting. Ik schenk haar mijn aardigste lach en ik ben blij dat ik het heb gezegd.

We vervolgen onze rondleiding en een groepje meisjes blijft achter. ‘Hè kom op jongens, loop nou even dó-hóór’, zegt ze, amper 35 seconden na ons gesprek. Ik kijk haar aan en ze lacht naar me. Ik wacht. Geen correctie, niets. Ze heeft er totaal geen erg in.

Tjonge jonge jonge, denk ik. We hebben nog een lange weg te gaan…

Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (11) en Phaedra (8). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby' vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.

Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.