Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (11) en Phaedra (8). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Kinderwens: een woord met een enorme lading. Sommigen voelen het al op jonge leeftijd. Anderen krijgen die behoefte pas later als ze tegen Mr. of Mrs. Right aan lopen. Of ze voelen het niet, maar voor al deze mensen geldt: ieder zijn eigen weg. Amen.
Ondanks dat ik geen unicorn- slash cupcakemoeder ben, wist ik altijd al dat ik kinderen wilde. Dus toen bleek dat mijn man en ik verminderd vruchtbaar waren door mijn hartvormige baarmoeder (uterus bicornis), stroomden mijn gedachten over van de doemscenario’s. Ik MOEST moeder worden: there was no other way. Na veel IUI- en IVF-pogingen werd mijn kinderdroom met twee dochters werkelijkheid. En dat gun ik iedereen – zo ook de zus van mijn buurvrouw.
Zij had een sterke kinderwens, maar geen partner en haar 41ste verjaardag hing als het zwaard van Damocles boven haar hoofd. Mijn buurvrouw trok zich het lot van haar kinderloze zus aan. Van een spermadonor en een bevriend homostel tot onenightstands en Tinder-dates: alles kwam voorbij, maar de zus zag beren op elke optionele weg.
Lees ook
Moeite met zwanger worden: ‘Ik heb me nog nooit zo gebroken gevoeld’ >
Tot op een avond mijn buurvrouw en buurman – ouders van twee kinderen – in bed lagen, het lot van de zus bespraken en de buurman plots opperde dat híj eventueel zijn zaad kon doneren. Mijn buurvrouw schrok, maar haar zusterhart klopte harder. Dat bleek, want niet veel later startten de gesprekken met vruchtbaarheidsklinieken, GGZ-psychologen en de opa’s en oma’s in kwestie – die overigens niet allemaal te spreken waren over de barmhartige gevoelens van hun zoon richting de zus van zijn vrouw…
Mijn buurman wilde met liefde zijn zaad ter beschikking stellen, maar hij had één voorwaarde: er moest een convenant getekend worden waarin stond dat hij geen actieve rol zou spelen in het leven van het kind. Meer dan ‘de oom’ zou hij niet worden.
Zo gezegd, zo gedaan: de kinderwens van de zus van mijn buurvrouw ging in vervulling, ze kreeg een wolk van een zoon. Hij werd vernoemd naar zijn gulle oom en inmiddels is iedereen gewend aan deze nieuwe variant op de patchworkfamilie.
Toch ben ik benieuwd hoe het jongetje reageert als hij er later achterkomt dat zijn oom eigenlijk zijn vader is. En dat die niet bij zijn zwemdiploma-uitreiking, maar enkel op geijkte verjaardagen is. Dat gezegd hebbende, stroomt mijn hart natuurlijk nog steeds over van liefde voor mijn buurvrouw. Zíj zou eigenlijk een column moeten schrijven over een kinderwens. Want als iemand die wens begrijpt, dan is zij het wel.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (11) en Phaedra (8). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.
Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).