Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Isa Hoes deed het. Claudia de Breij deed het. Maar ook Michelle Obama en Gwyneth Paltrow. Praten over de overgang en hormoontherapie. En toch heerst er anno 2025 nog altijd een groot taboe op dit onderwerp. Vooral bij de generatie boven ons.
Zo was ik laatst op een etentje bij mijn buren. In mijn ogen zeer moderne 60-plussers die meedoen met alle Gen-Z trends: outfit repeating, hun work-life balance is on point en ze hebben een swap-auto. We waren uitgenodigd en ik keek al weken uit naar deze afspraak. Mijn buren zijn namelijk het soort mensen die mensen aantrekken. Je wilt vrienden met ze zijn omdat je hoopt dat hun elderly coolness een beetje op jou afstraalt. Zo wil je zijn als je ‘oud’ bent. Punt.
We komen binnen en worden meteen omarmd door een eclectisch en eigenwijs interieur: een mix van modern design en vintage vondsten, met een strakke Italiaanse bank op een kleurrijk Perzisch kleed. Terwijl mijn ogen nog dwalen langs de kunst aan de muren en de weelderige planten, wordt ons al een glas goede rode wijn in de hand geduwd, en klinkt op de achtergrond jazz muziek vanaf een platenspeler (!). De avond kan nu al niet meer stuk.
Ze vertellen open over hun inspirende leven. Hoe ze als eersten een loft kochten in een oude fabriek, door Zuid-Amerika trokken met alleen een rugzak, startups hielpen groot te maken en protesteerden voor gelijke rechten op de Dam in de jaren ‘70. Die jaloersmakende energie voel je nog steeds in de kamer.
Als ze op een gegeven moment vragen naar ons leven, floep ik eruit: dat ik vandaag eindelijk ben begonnen met hormoontherapie om de beginnende verschijnselen van de overgang tegen te gaan. Tot mijn verbazing verlies ik meteen het oogcontact met haar en zie ik hoe ze wegkijkt. En hij staat zenuwachtig op om een nieuwe fles wijn te gaan halen. Het duurt maar een paar seconden, maar ik weet niet waar ik met mijn emoties heen moet. Zie ik dit goed? Of is het de oestrogeen die zijn eerste werking doet?
Mijn buurvrouw legt kort haar hand op mijn arm, dan verandert ze het onderwerp en vraagt naar onze vakantiebestemmingen dit jaar.
Ik voel een teleurstelling door mijn lijf gieren. Als zelfs zij, die alles lijken te durven, er niet over durven te praten, hoe zit het dan met de rest van de wereld? Met mijn moeder kan ik er niet meer over praten, want ze leeft niet meer. Ze heeft het er ook nooit expliciet met me over gehad. Ik kan me vaag herinneren dat ze het weleens warm had, maar daar bleef het bij. En nu denk ik: misschien kwamen al haar scherpe kantjes, haar onrust, haar somberte wel door een pittige overgang die ze in stilte heeft doorgemaakt.
De rest van de avond praten we over Extinction Rebellion, Gaza en over een omstreden zwarte kunstenaar die nu in het Van Loon Museum hangt. Onderwerpen waarvan je zou denken dat je dan óók over moderne, wetenschappelijke kennis over het vrouwelijke lichaam zou kunnen praten.
We spreken een vervolgdate bij ons af. Terwijl ik mijn jas aantrek, realiseer ik me dat hun generatie al zoveel heeft gevochten voor onze vrijheid, dat deze strijd misschien niet meer de hunne is. Maar ik zet door! Met terugwerkende kracht voor mijn buurvrouw, voor mezelf, en vooral voor mijn kinderen. Zodat zij het straks wél vanzelfsprekend vinden om erover te praten.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
Volgens opvoeddeskundige Jenny Anderson is het belangrijk om je kind te leren dat je plezier kunt blijven houden in het leren op school.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Iedereen hoopt dat z’n kind een beetje mee kan komen in de klas, maar als het mijlenver voorloopt is dat ook weer lastig. “Ik merk dat er nog steeds een taboe rust op hoogbegaafdheid.”
Suzan en Freek kunnen niet wachten op het ouderschap en fantaseren nu al over de curling ouders die zij denken te worden voor hun zoontje.