Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (14) en Phaedra (11). Iedere vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
We zijn anderhalf jaar verder en ik vouw nog steeds zijn onderbroeken op. Is dat gek? Aan de ene kant niet, maar aan de andere kant een absolute mindfuck. Groundhog Day. Was voor was, voor was, voor was. Maar het zien van zijn merk op de rand van de boxershort voelt vertrouwd en veilig. Het zijn dit soort huis-tuin-en-keukenmomenten waarop ik even niet meer weet in welke tijdzone ik leef. Alsof ik per ongeluk ben blijven steken tussen wat was en wat had moeten zijn.
De wereld van gescheiden zijn voelt nog steeds onwennig, als een jas die niet helemaal past. Soms een miskoop, soms zit hij als gegoten, maar ik twijfel nog aan de kleur. Alleen kan ik ‘m niet meer terugbrengen, want de dertig dagen zijn al voorbij… En toch…
De wereld van gescheiden zijn voelt nog steeds onwennig, als een jas die niet helemaal past
Dit is wat ik wilde, toch? Alle keren dat ik fantaseerde over een ander leven, over ruimte, over opnieuw beginnen, ze hebben me geleid naar precies dit moment. Een moment waarop ik nog steeds zijn onderbroeken opvouw, maar die van een ander draag in bed. Samen in één huis, maar niet meer samen.
Het antwoord op die tegenstrijdigheid is simpel en tegelijkertijd pijnlijk ingewikkeld. Simpel, omdat we financieel nog aan elkaar vastzitten. Ingewikkeld, omdat loslaten niet iets is wat je in één keer doet. Niet in je hoofd, niet in je hart. Niet als je zoveel met elkaar hebt gedeeld.
Ik vraag me af of hij dat ook zo voelt. Of dat alleen mijn gedachten zijn, draaiend in cirkels terwijl ik wéér een stapel was in de kast leg. Want alles in huis is nog steeds hetzelfde. Zijn Griekse yoghurt, mijn havermelk. Zijn sportschoenen, de mijne er keurig naast. De kleine gewoontes die ooit zo vanzelfsprekend waren.
Nou goed, niet álles is exact hetzelfde. Soms staat er ineens een aangebroken fles prosecco in de koelkast. En dat drink ik niet. En dat voelt dan gek. Niet omdat we beiden verder zijn gegaan. Niet omdat ik niet wist dat dit moment zou komen. Maar omdat het me eraan herinnert dat we ooit een wij waren. En dat ik, tussen de havermelk en de prosecco kennelijk nog ergens in het midden zweef.
Eerder schreef Patricia dat gescheiden zijn soms superkut is. Lees die column hier.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.