Nicolette Kluijver: ‘De band van mijn tweeling is ongrijpbaar en bijna jaloersmakend liefdevol’

“Niet aan haar haren trekken!” Ik geef een gil vanuit de keuken waar ik een gezonde maaltijd in elkaar probeer te flansen. Kliekjesdag zonder kliekjes is best lastig. Joep de pup heeft mijn humeur tien minuten geleden echt niet goed gedaan. Ik stond met mijn sok in een vers gedraaide drol terwijl ik zocht naar zijn riem om hem uit te laten. Die riem hadden de kinderen gebruikt voor touwtjespringen. Zo’n dag – zo’n dag dat je denkt: IS HET AL MORGEN?

Als klap op de vuurpijl hebben de kinderen continu ruzie. Isa irriteert de tweeling en de tweeling irriteert haar terug. Om vervolgens als ware tweeling weer ruzie met elkaar te krijgen. Als ik ingrijp roepen ze: “Niet zo doen tegen mijn zusje of broertje.” Ze komen altijd voor elkaar op. De band van mijn tweeling… ongrijpbaar en bijna jaloersmakend liefdevol.
 

Tweelingband

Ze staan door dik en dun voor elkaar klaar en ze hebben hun eigen humor (en vroeger een eigen taal), maar als je vraagt of ze van elkaar houden maken ze synchroon dezelfde kokhalzende beweging. Voor Isabella is het af en toe best lastig, want ook al heeft ze een ijzersterke band met haar broer en zus, ze is geen tweeling met ze.

Op een dag dat alles tegenzit gaan ze muiten – ze ruiken het als je ‘zwak’ bent – helemaal als je tweeling bent. Ik probeer Ana en Jesse geduldig te vertellen dat ze moeten stoppen met dit gedrag. Misschien willen jullie mama even helpen in de keuken? Koken met de kinderen vind ik heerlijk, maar met deze twee wervelwindjes heb ik na twee minuten alweer spijt. Ze krijgen ruzie over wie de komkommer mag snijden.
 

Meer lezen?
Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
 

Souschefs

Ik ben zo klaar met deze dag dat ik de komkommer afpak en ’m doormidden breek. En om de aankomende ruzies te voorkomen, begin ik als een ware karate kid de wortels te knakken om vervolgens mijn woede af te reageren op de piepers. De tweeling is stomverbaasd, hun hoofden volgen mijn Mr. Miyagi-taferelen als een tenniswedstrijd en ze beginnen keihard te lachen. “Mama… je doet echt een beetje raar.” “Hier,” zegt Jesse tegen Ana, “jij mag dit wel snijden.” “Dank je wel,” zegt Ana tegen Jesse, “maar jij kan het vast veel beter.”

Ik zet na een halfuur samen met twee superzoete souschefs een wonderbaarlijk lekker hapje op tafel. “We kunnen eten!” roep ik naar Isa. “En mama,” zegt Ana, “als we klaar zijn ruimen Jesse, Isa en ik wel op.”
 

Deze column staat in Kek Mama 04-2021.

Lees ook
Nicolette Kluijver over de opvoeding van haar kinderen: ‘Het hoeft niet perfect te zijn’ >