Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (5) en dochter Nora (3).
Ik typ dit op zaterdagavond, vlak voor we op vakantie naar Italië vertrekken. Dat is relevant, want ik moet mezelf op voorhand een klein beetje verdedigen. Ik heb momenteel meer deadlines dan dagen, er moeten nog twintig to-dolijstjes afgevinkt en ik heb licht slaapgebrek nu mijn kinderen kennelijk een roostertje hebben ontwikkeld waarbij ze de ochtenddiensten verdelen. Keurig om de beurt is er eentje om 5.30 uur wakker, als het niet eerder is. Onthoud deze slappe excuses even, want ik kom er zo op terug.
Die vakantie is behalve heel relaxed ook werkgerelateerd, want we gaan voor Kek Mama op pad. En daarbij gaan we vloggen, tot grote vreugde van de kinderen, en dus gingen we vandaag even oefenen met de camera. Casper was er niet bij weg te slaan en filmde aan één stuk door. Ons huis, de tuin, zijn zusje, zijn fiets, zijn spidermanpak, de hond – alles werd uitgebreid gefilmd.
’s Avonds zat ik die filmpjes terug te kijken, vertederd door dat blije stemmetje en die vrolijke snoet. Wat is het toch heerlijk, bedacht ik, om een kind te hebben dat gewoon altijd blij is. Er was alleen één stoorzender in al die vrolijkheid. Ik hoorde de hele tijd iemand mopperen en zuchten. “Niet doen, kijk uit, nee, luister nou, is dat nu zo moeilijk, kun je dan niet héél even..?” Wie is die zuchter, dacht ik met groeiende irritatie, en kan die vrouw haar mond houden?
En toen realiseerde ik me dat ik het zelf was. In zeven minuten film liep ik mijn kind voortdurend te corrigeren, te vertellen wat er allemaal niet mocht en te vragen of hij nu toch eindelijk eens kon gaan doen wat ik al een miljoen keer had gevraagd. Dat alles onder begeleiding van een hoop gezucht.
Lees ook
Mariëtte: ‘Nora vindt vlogs zo fascinerend dat ze haar eigen vlogkanaal ambieert’ >
Waar ging dit mis? Wat is er gebeurd met de positieve opvoeding die ik voor ogen had? Geen nadruk op wat niet is, maar op wat wél is. Goed gedrag belonen, negatief gedrag negeren (tenzij er doden of gewonden dreigen te vallen). Wanneer ben ik die zuchtmoeder geworden? Ergens tussen die to-dolijstjes en het slaapgebrek? Want meteen had ik mijn hoofd vol met die excuses, maar ze klonken ineens zo afgezaagd.
Ik wilde het filmpje weggooien (het meeste is onscherp en bovendien heeft Casper een groot deel van de tijd de binnenkant van zijn neus gefilmd), maar iets hield me tegen. In plaats daarvan heb ik het op mijn computer laten staan en me voorgenomen ernaar te kijken in tijden van veel zuchten. Is dit de moeder die mijn kinderen zich later willen herinneren? Morgen geef ik Casper opnieuw de camera. Morgenavond ga ik die filmpjes kijken (inclusief binnenkant van Caspers neus) en me hopelijk afvragen wie toch die vrouw is die zo irritant blij loopt te zijn.
Deze column staat in Kek Mama 08-2019.
Meer Kek Mama? Neem een abonnement.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Nog één mep en ik vertrek, dacht Yvonne (39) steeds. Toen vier jaar later – vele klappen en vernederingen verder – haar man Ivar ook een tik gaf aan dochter Milou (nu 5), had ze eindelijk de moed hem te verlaten.
Een babyshower staat meestal in het teken van schattige cadeautjes en lieve speeches. Maar niet altijd.