Mariëtte Middelbeek is chef redactie van Kek Mama en auteur. Samen met haar man Erik heeft ze twee kinderen: zoon Casper (4) en dochter Nora (3).
Er bestaan mensen die niet zo van kinderen houden. Als die mensen mij en mijn nageslacht in een supermarkt tegenkomen, zullen ze niet direct van gedachten veranderen, want ik heb twee notoire winkelterroristen. Onlangs dacht ik even met het olijke duo naar de bouwmarkt te gaan. Een van mijn favoriete winkels, omdat er veel robuuste dingen worden verkocht die niet breken als je ernaar wijst. Maar het duo had zo’n dag. Zo’n dag waarop ze zich uitkleedden in een showroom douchecabine en vochten met verfrollers als zwaard. Dan begrijp ik best dat mensen die niet van kinderen houden mij een dodelijke blik sturen. Hebben ze misschien ook gedaan, geen idee, ik was te druk bezig het douchedeurtje te repareren.
Los van de kinderhaters bestaan er ook mensen met een uitgesproken hekel aan ouders. Ik noem: de bedenker van het kinderwinkelwagentje. Toen ik nog geen kinderen had, vond ik het een sympathiek idee. Gezellig boodschappen doen, gemoedelijk voortbewegend door een willekeurig gangpad. Little did I know. Inmiddels heb ik een haat-haatverhouding met die %^#^&*$-karretjes. Het liefst verbied ik ze, maar mijn kinderen weten waar ze staan en rennen er in volle vaart op af. Voor de vorm neem ik in de supermarkt altijd nog even de regels door, maar nog voor we de bananen gepasseerd zijn, is er al iemand aan het racen en botsen geslagen, tegen schappen of willekeurige scheenbenen. En ben ik zo ongeveer overleden.
Lees ook
Waarom kinderkarretjes in winkels ‘een psychologische marteling’ zijn >
Mijn man beziet het anders. “Je moet zonder schaamte op pad gaan”, is zijn favoriete opvoedwijsheid. “Of doen alsof ze niet van jou zijn.” Ja, dat lukt nogal als ze graag willen delen hoe hard ze kunnen botsen. “Mama, kijk! MAMAAAAA!!!!!!” En dan kom ik maar weer achter het broodschap vandaan. Onlangs pakte ik, na diverse pogingen tot opvoeden, die krengen af. Een wat oudere vrouw bezag het allemaal van een afstandje. Ik voelde haar misprijzende blik in mijn rug branden. Wat niet hielp nu de kinderen toch al op volle sterkte lieten merken wat ze van mijn opvoedmoment vonden. Met twee krijsende junioren toog ik naar de kassa. Ter hoogte van het hondenvoer kwam ik dezelfde vrouw tegen. Ik wilde me al gaan verontschuldigen, maar zij begon te grinniken. “En zo liep het af”, zei ze, waarna ze me bemoedigend aankeek en vertelde dat haar kleuters inmiddels dertig waren en dat het allemaal vanzelf zou goedkomen. Een beetje meer opgelucht nam ik de winkelterroristen toch maar snel mee naar huis.
Deze column staat in Kek Mama 07-2019.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement en profiteer van leuke aanbiedingen!
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”