‘Mam, iedereen in de klas heeft een veel leuker 10-uurtje dan ik’
Beeld: Nine IJff
Laura Hogendoorn is hoofdredacteur van Mamaplaats, hét blogplatform voor en door moeders. Ze woont in ’t Gooi, samen met haar vriend Oscar en hun kinderen Roef (8), Sierd (6) en Maia (4).
“Mam, iedereen in de klas heeft een veel leuker 10-uurtje dan ik”, hoor ik mijn zoon zeggen terwijl ik zijn fruithapje aan het snijden ben. Ik kijk naar de ietwat misvormde komkommer die ik zojuist met enige moeite in zijn bakje heb gepropt. “Hoezo dan?”, vraag ik. “Nou, bij mij ziet het er nooit leuk uit én ik heb nooit iets lekkers.”
Ik heb me die dag opgegeven als knutselmoeder en dus is dit de uitgelezen kans om als ware Sherlock Holmes eens even in de bakjes van zijn klasgenoten te gluren.
Lees ook – ‘Na de zoveelste mail over verantwoorde pauzehappen werd ik recalcitrant’ >
10-uurtje
Klokslag tien uur komen de trommeltjes op tafel. Het valt me meteen op dat het verschil al begint bij de bakjes zelf. Veel ouders blijken grof te hebben geïnvesteerd in stapelbare, thermische lunchboxjes. Ze mogen open en ik snap meteen wat mijn zoon bedoelt. Ik zie als hartjes uitgestoken komkommertjes, stukjes mango in de vorm van een bloemetje, ik zie briefjes waarop (vaak in het Engels, want geschreven door de au pair) staat hoe trots pappie en mammie wel niet zijn, terwijl de geur van havermoutpannenkoekjes overheersend het klaslokaal vult.
Ik weet niet waar deze ouders de tijd vandaan halen, maar bij ons is het altijd haasten. Als een bezetene sta ik iedere doordeweekse ochtend – wéér veel te laat opgestaan – een appel in stukken te hakken. Meestal met een bot kindermes, want alle goede messen liggen nog vies van de avond ervoor op het aanrecht. Ondertussen spoor ik mijn zoons aan om hun pap op te eten, terwijl mijn dochter een hysterische bui heeft omdat ze opeens niet meer de kleren aan wil die ze ’s avonds nota bene zelf had klaargelegd. Om de lunchbox vervolgens af te toppen met iets lekkers, kijk ik in de kast en flikker ik er uiteindelijk nog een handje croutons bij.
Hartjes
De volgende dag herpak ik mezelf. Dit moet anders. Ik heb verse aardbeien gekocht en doe een poging tot het snijden van hartjes. M’n witte T-shirt kan ik na afloop weggooien. Maar eerlijk, ik ben best trots op mezelf. Tot ik bij thuiskomst mijn zoon ernaar vraag. “O, waren dat hartjes?”, vraagt hij. “Ik zag alleen maar smurrie”. Helaas voor hem, feestelijker dan dit wordt het niet.
Dit artikel staat in Kek Mama 09-2022. Meer verhalen van Laura lezen? Kijk op mamaplaats.nl.
Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
