De zoon van Kek Mama’s Malu eet al maanden met de pot mee, maar toch krijgt hij nog elke avond een flinke fles opvolgmelk – iets wat niet iedereen kan begrijpen.
Volgens het consultatiebureau heeft Mack (vijftien maanden) al lang geen avondfles meer nodig. Hij drinkt de hele dag genoeg water, weet hoe hij uit een beker moet drinken, slaapt goed door en eet als een bootwerker. Zijn zuigbehoefte? Ook die schijnt na het eerste jaar al veel minder te worden.
“Kap er toch mee”, krijg ik geregeld te horen van mensen die niet begrijpen dat wij ons kind nog ’volproppen’ met (opvolg)zuigelingenvoeding. Ze zijn bang dat hij overdag snel vol zit en hierdoor te weinig noodzakelijke bouwstoffen binnenkrijgt. Geen vreemde gedachte natuurlijk, maar toch moet ik er nog niet aan denken om met de fles te stoppen.
Lees ook
5 fabels over flesvoeding >
In de eerste plaats groeit Mack hartstikke goed. En daarbij: het hoort het nu eenmaal bij zijn avondritueel. Allereerst een slaapliedje om rustig te worden, daarna in bad, insmeren met lekkere olie en hup, flesje erin. Hierdoor weet hij precies wanneer het bedtijd is en ligt-ie in no time te snurken.
Maar dat is het niet alleen, want ook ík word rustig van dat intieme voedingsmoment.
Na een drukke dag vind ik niets fijner dan op bed liggen met zijn warme lichaampje tegen mij aan. Ik luister naar zijn adem, ruik aan zijn natte haren en terwijl hij over m’n arm kriebelt, voelt het weer even als een paar maanden geleden, toen ik nog uren met mijn baby kon knuffelen.
De tijd gaat veel te snel. Ik knipper één keer met mijn ogen en Mack kruipt het hele huis rond, wil alleen nog maar staan en ligt hooguit nog een minuut of drie op mijn borst – waarna hij wordt afgeleid door de afstandsbediening, een knisperend snoeppapiertje of iets dat hij veel interessanter vindt dan relaxen bij zijn moeder. Dat momentje samen in het grote bed koester ik daarom zo lang mogelijk. En dat hij hierdoor een halve boterham minder eet overdag, ach, dat neem ik dan maar voor lief.
Meer persoonlijke verhalen van moeders lezen? Neem nu een abonnement op Kek Mama en profiteer van fijne aanbiedingen >
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.