Van een versierde kerstboom tot lichtjes in de beukenhaag: Kek Mama’s Malu vindt het hartstikke gezellig. Maar niet bij haar thuis.
Ik hoor het mezelf nog zeggen: ‘Later als ik groot ben, maak ik van mijn huis wél een kerstpaleis.’ Spuitsneeuw tegen de ramen, een sissende rollade in de oven, lichtjes in de beukenhaag en een hysterisch grote boom met daaronder bergen cadeaus: ik zag het als achtjarig meisje helemaal voor me.
Mijn ouders waren nooit zo van de feestdagen. Eerste kerstdag werd er ’s avonds voor de verandering gedronken uit wijnglazen en met een beetje geluk lagen er goudkleurige servetten naast ons bord, maar er waren geen cadeaus en er stond vrijwel nooit een kerstboom. (Op één creatieve uitspatting van m’n moeder na: een pikzwart boompje ondersteboven aan het plafond.) Moeders had geen zin om uren in de keuken te rommelen aan een zesgangenmenu. Of zichzelf door drukke winkelstraten te wurmen voor een berg kerstcadeaus. Terwijl ik me vergaapte aan de roedel neon rendieren in de tuin van de buren, kon die decembermaand haar niet snel genoeg voorbij gaan.
Lees ook
‘Ik ben anti-kerst, maar mijn zoon vindt het geweldig’ >
Die sterke drang naar het vieren van een Amerikaanse kerst is lang blijven hangen. De eerste kerst met onze zoon pakten we daarom groots aan. We kochten een nieuwe kerstboom, sloegen ietwat door met de ballen – om je een idee te geven: ik liet er een maken met het hoofd van onze hond erop – en legden een slinger vol lichtjes voor het raam.
Ook onze kerstagenda planden we ramvol, maar al tijdens de eerste avond bij familie wist ik: ik was te voorbarig. Want hoewel Mack zich normaal gesproken prima wist te gedragen aan tafel, veranderde hij met kerst in een grijpgraag monster. Binnen vijf minuten had ik al het complete tafelservies inclusief tafelkleed uit zijn handen getrokken. Hij schreeuwde het uit als hij z’n zin niet kreeg en toen hij bij thuiskomst ook nog doorkreeg dat kerstversiering fantastisch is om aan te trekken – en kerstballen niet kunnen stuiteren, maar vooral heel veel rommel geven als je ze op de grond knalt – was het einde zoek. Je snapt: na drie dagen was ik op.
Mack is nu anderhalf en ik kan hem prima uitleggen dat hij niet aan versiering mag komen. Toch moet ik er na zo’n druk jaar ineens niet meer aan denken om aan een chic gedekte tafel te zitten of ons huis vol te hangen met meuk. Deze keer daarom geen hysterische kerst of kerstboom voor ons. Hooguit een zwart nepexemplaar ondersteboven aan het plafond. Valt de appel toch niet ver van de boom.
Deze column staat in het Kek Mama Winterboek 2019.
Meer persoonlijke verhalen? Volg Kek Mama op Facebook >
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Gezellig op vakantie… Of ja, dat dacht de familie van Monique. Samen met haar ouders en gezin gingen ze op vakantie naar Mallorca, maar een vechtpartij gooide bijna roet in het eten.
Sombere gevoelens bij kinderen zijn niet altijd zichtbaar aan de buitenkant. Maar kinderen die van die ogenschijnlijk onschuldige uitspraken doen? Dát zijn vaak de echte zorgenkindjes. Het kunnen eigenlijk stille signalen zijn dat het emotioneel niet goed gaat.
Of je nu jarig bent met tropische temperaturen of op een kleurrijke herfstdag, een verjaardag is altijd een feestje. Maar volgens onderzoekers kan het seizoen waarin je geboren bent ook invloed hebben op je mentale gezondheid en de kans op een depressie vergroten.
In de zomerspecial van de podcast KINDEREN!!!! praat Qmusic-dj Marieke Elsinga met Veronica-dj Frank van der Lende openhartig over het moederschap. Beide dj’s hebben twee jonge kinderen en krijgen regelmatig de vraag: komt er nog een derde?
Het overkomt de veel ouders: je kind groeit op, vliegt uit… en vervolgens hoor je amper nog iets. Appjes blijven onbeantwoord, telefoontjes gaan naar voicemail en familiefeestjes worden ‘vergeten’. Wat is er gebeurd? Waar is het mis gegaan?