Al steek je een kanon af, de vier maanden oude zoon van Kek Mama’s Malu slaapt ’s nachts als een roos. Toch wil ze nog niet dat-ie op z’n eigen kamer slaapt.
De keuze om Mack naast ons in bed te leggen, was vooral een praktische: ik gaf borstvoeding en zat er niet op te wachten om bij elke kick die hij gaf naar een andere kamer te moeten lopen. Had hij honger? Dan hoefde ik geen stap te zetten. Makkelijker kon dus niet, maar één ding wist ik wel: zodra onze baby ook maar een beetje door zou slapen, verhuisden we ‘m naar zijn eigen kamer.
Nu zijn we een paar maanden verder en slaapt hij redelijk goed door. En toch kan ik het niet over m’n hart verkrijgen om z’n bed over te zetten. Niet voor hem, maar vooral niet voor mezelf: ik vind het heerlijk om onze kamer binnen te lopen en zijn gesnurk te horen, in slaap te vallen met af en toe een piepje of kreuntje op links en ’s nachts naar z’n lieve gezicht te staren. Het klinkt misschien overdreven, maar ik wil die momenten niet missen. Nu nog niet.
Lees ook
Moeder krijgt commentaar op co-sleeping en bijt van zich af >
Als een mantra blijf ik zeggen dat Mack ‘het vast zal voelen’ als hij niet meer naast ons ligt en beter slaapt in een ruimte met mensen om zich heen, maar als ik eerlijk ben, denk ik dat hij het prima zou doen op z’n eigen kamertje – ik zeg dit alles alleen om goed te praten dat ik ‘m zo lang mogelijk bij me wil houden.
Is dat gek? Onverstandig? Misschien wel, maar hij wordt al zo snel groot. Een paar keer knipperen en hij is aan het puberen. En dan wil hij écht niet meer naast ons liggen. Dus zolang het nog kan, blijf ik lekker genieten van Macks piepjes: slapen in z’n eigen kamer kan altijd nog.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.