Kom je als gezin bij het consultatiebureau of een doktersafspraak, wordt vooral (en soms zelfs alleen) de moeder aangesproken. Malu maakt ’t geregeld mee en vindt het maar raar.
Lees verder onder de advertentie
We staan gespannen voor de ingang van de kinderopvang waar onze Mack over twee maanden naartoe gaat, als een van de leidsters opendoet. Ze geeft mij een hand, aait vervolgens ons kind vertederend over z’n bol en net wanneer ik denk dat ze m’n vriend per ongeluk in alle haast overslaat, begroet ze hem ook.
Lees verder onder de advertentie
‘Een naar gevoel’
In eerste instantie zie ik hier weinig verkeerds in, maar als ik merk dat ze tijdens de rondleiding vooral richting mij spreekt (en heel af en toe een snelle blik naar m’n vriend werpt), borrelt er een naar gevoel omhoog. ‘Joehoe, z’n vader staat hier hè’, denk ik nog. Er écht iets van zeggen, durf ik op dat moment niet.
Lees verder onder de advertentie
Heel frappant, maar of we nu bij de dokter, het consultatiebureau of zelfs in een kledingwinkel zijn, mensen richten zich automatisch altijd eerst naar de moeder van het kind bij het stellen van een vraag. ‘Eet-ie zijn hapjes altijd op? Heeft hij genoeg plasluiers? En welke maat draagt-ie?’ Alsof vaders hun kind geen eten geven, geen luiers verschonen of nooit een romper hebben gezien…
Mijn vriend is de beste vader van de wereld voor onze zoon: hij weet misschien nog wel beter hoe hij met bepaalde opvoedsituaties om moet gaan, brengt minstens zoveel tijd als ik met ons kind door en mist hem al als-ie een paar uur niet bij ‘m is. Hij gaat graag samen met Mack op pad (iets wat aan de reacties op straat te merken ook als ‘bijzonder’ wordt gezien), kijkt tijdens z’n werk de hele dag naar zijn babyfilmpjes en heeft engelengeduld. Dat hij op sommige momenten als ‘tweederangs ouder’ wordt behandeld, maakt me daarom verdrietig.
Lees verder onder de advertentie
‘We zijn een team’
Misschien moet ik er niet zo’n ding van maken – mensen hebben er immers geen kwade bedoelingen mee – maar af en toe wil ik er echt wat van zeggen. Het draait namelijk niet alleen om mama: ons gezin blijft draaien omdat we een team zijn. Sámen.
Een vakantie in een luxe huis in Portugal, op loopafstand van het strand: het klinkt als een droom. Voor Sophie, alleenstaande moeder van twee kinderen, werd het dat ook. Alleen eindigde die droom nét even anders dan ze had gedacht toen er een rekening op de mat viel.
Croissantjes als ontbijt, koek als tussendoortje, patat als avondeten. Sommige gezinnen hebben een heel andere definitie van ‘gezond en gevarieerd’. Wat doe je als je kind daar het liefst elke dag wil spelen – én blijven eten?
Je hoopt dat je kind nooit gepest wordt. Maar ook niet dat het je eigen kind is die pest. Deze vader vertelt over precies zo’n situatie met zijn 11-jarige zoon. En zijn aanpak is er eentje waar veel ouders wat van kunnen leren.
Voor drukke gezinnen is een zorgeloze vakantie goud waard. Lorna koos daarom voor een volledig georganiseerde vakantie: wensenlijstje inleveren, koffers pakken en gáán. Maar hoe zorgvuldig ook geregeld, kwam er toch een verrassing om de hoek kijken die ze niet had zien aankomen…
Toen Rianne (29) voor het eerst van haar vriendengroep moeder werd, had ze niet verwacht dat dit zo’n grote impact zou hebben op de band met haar hechte groep vriendinnen. Toch is de vriendschap drastisch veranderd.
Je zegt “nee”, zij horen “misschien”. Jij dacht dat jij de ouder was, maar sinds deze kleine in je leven is, lijkt het alsof jíj bij hém op tijd naar bed moet. Herkenbaar? Dan heb je misschien een kind met een van deze sterrenbeelden – geboren bazen met een flinke wil.