Column Malu: ‘Amper één dag op de crèche en mijn kind was al ziek’

‘Snotteren, hoesten, een oogontsteking en 40 graden koorts: hij was hondsberoerd.’

‘Dan begint de ellende'

Vriendinnen waarschuwden me al op het moment dat ik ze vertelde dat Mack vanaf z’n eerste verjaardag een dagje naar de opvang zou gaan. ‘Dan begint de ellende’, zeiden we lacherig tegen elkaar. Maar toen er de nacht na Macks eerste wendag een huilend, hoestend, proestend en zwetend kind naast me lag, was het lachen me al snel vergaan.

Mack at amper. Hij jengelde de hele dag, hoestte de longen uit z’n lijfje en wist niet wat-ie met zichzelf aanmoest. De koorts bleef dagenlang aanhouden. En toen als klap op de vuurpijl opa, oma, vriend en ik óók nog werden geveld door griep, leek het even alsof het niet erger kon.

Lees ook
Alles wat je wilde weten over de verschillende soorten kinderopvang >

Schuldig

Man, wat heb ik me schuldig gevoeld; doordat ík een extra dag wilde werken, lag de halve familie nu in de lappenmand. ‘Nooit meer naar de opvang’, dacht ik nog.

‘Goed voor de weerstand'

Gelukkig is onze zoon na een week goed opgeknapt. En omdat m’n vriend dagenlang als een mantra tegen me heeft gezegd ‘dat het écht niet mijn schuld is’, kan ook ik weer helder nadenken; hoe graag ik het ook zou willen, ik kan mijn kind niet voor alle bacteriën, snotneuzen en hoestbuien behoeden. Daarbij hou ik me maar vast aan iets wat mijn grootmoeder altijd riep: ‘Word lekker verkouden; is goed voor de weerstand…’