‘Mijn huwelijk, mijn regels: Wij willen minder samen zijn’

In 2010 ging ik met vriendinnen naar de bioscoop: Sex and the City 2. Een scène uit die film is me altijd bijgebleven. Carrie vertelt aan de meiden dat zij en Big hun eigen regels schrijven in hun huwelijk. Charlotte is het daar niet mee eens en de 2010-versie-van-Lilian ook niet. Ik kon me niet voorstellen dat je niet alle dagen met je geliefde zou willen zijn. Dat je dagen apart zou willen wonen en elkaar niet zou willen spreken. Carrie haalt haar schouders op en zegt dat iedereen zijn eigen ding moet doen.

Net als Carrie

Na zes jaar verkering, waarvan vijf jaar als geregistreerd partners, vier jaar als ouders en twee jaar getrouwd, schaar ik me volledig achter Carrie. Manlief en ik hebben altijd ons eigen plan getrokken en gekozen wat voor ons werkt. Dat betekende dat ik altijd lekker de hort op de was en dat mijn man de huismus was die niet zo nodig op pad hoefde. Dacht ‘ie. Tijdens de pandemie kwamen de muren op ons af. Op ons allebei. De man kwam erachter dat hij geen huismus was; hij zag alleen normaal gesproken voor zijn werk al zoveel mensen dat hij in zijn vrije tijd graag thuis was. Ik kwam erachter dat ik meer energie haalde buiten de deur en mijn eigen ding doen, dan letterlijk alles samen.

Lees ook – ‘Diep in mijn hart, als ik heel eerlijk ben, had ik graag een dochter geschreven’

Me-time

Er zijn zat stellen die graag meer tijd met elkaar willen doorbrengen. Wij hadden juiste behoefte aan meer uit elkaar zijn. Daarom kwamen we met een regel: maandag- en donderdagavond is me-time. Die avonden besteden we, zodra de kleine op bed ligt, zoals we die zelf willen, hoeven we geen rekening met elkaar te houden. Met de voetnoot dat er wel iemand thuis moet blijven of er moet oppas worden geregeld. Grappige is: over het algemeen blijven we die avonden thuis. Ik kijk een slechte film, lees of schrijf wat, hij schildert de nieuwste Warhammer-poppetjes. We hebben niets met elkaars hobby, maar gunnen elkaar wel de tijd om daar mee bezig te zijn.

Reacties

In het begin kregen we vreemde reacties hierop. Hoezo wilden we minder tijd met elkaar doorbrengen? Je bent toch samen? Tsja, dat klopt; maar ik ben ook graag alleen. Hoe langer we het doen, hoe meer we de buitenwereld hierin kunnen loslaten. Wat me vooral heel blij maakt, is de vrijheid die het me onbewust geeft. Naast vrouw, moeder, vriendin, collega, dochter, zus te zijn, heb ik nu ook weer ruimte om mezelf te zijn.

‘Hoezo wilden we minder tijd met elkaar doorbrengen? Je bent toch samen?’

Is het leven daarom altijd leuk, nu we zelf kiezen hoe we (de dagen van) ons huwelijk indelen? Ik kan je één ding verklappen, dat is het zeker niet. Ook wij hebben onze ups en downs. Samen en zelf. Maar juist doordat we communiceren in onze behoeftes én tijd nemen om aan onszelf te werken, blijft er ruimte om samen te groeien. Dat is wat voor ons werkt en is mijn ideaal plaatje van het huwelijk.

Meer columns van Lilian lees je op LilianFinn.nl.