Fotografie: Nine IJff
“Wil je je schoenen even aantrekken?” Dat ik vertel dat we binnen vijf minuten op school moeten zijn, hoort hij niet meer. Zijn helikopter is bezig aan een reddingsmissie en het is nog spannend of alle drenkelingen het vasteland gaan halen. Tussen het produceren van luide tjukke-tjukke-tjukke-geluiden door, roept hij: “Ik heb geen tijd!”
En zo gaat het nu al even bij ons thuis. Waar ik moeite heb met het jongleren van allerlei berichten en meldingen vanuit diverse apps op mijn telefoon en ‘nee’ zeggen tegen sociale afspraken waar ik geen zin in heb, heeft mijn oudste zijn prio’s goed op orde. Sinds kort zegt hij op elk verzoek dat hij eigenlijk niet wil inwilligen: “Daar heb ik geen tijd voor.”
Na zo’n bijdehante opmerking verschijnen er stiekem halve maantjes rond mijn mond: het is toch geweldig hoe ze iedere keer iets dat ze van een volwassene oppikken, zomaar toepassen in de praktijk? Op eigen wijze welteverstaan. Iets minder fantastisch vind ik het dat zijn “drukke leven” mij op een dag ook heel wat minuten kost.
Lees ook –
‘Op de basisschool leren kinderen vloeken, vechten en vertrouwen’ >
Alles duurt langer. Alles.
“Kom, we gaan zo naar oma.”
– “Geen tijd.”
“Kom je naar boven? Het is bedtijd.”
– “Écht geen tijd voor, mam.”
“Eet je die krentenbol nog op?”
– “Ik heb het gewoon even te druk, Lára.”
En dan de manier waarop hij mijn naam zegt; hij rolt nog net niet met zijn ogen. ‘Druk zijn’ is voor hem een synoniem voor simpelweg ‘nee, wil ik niet’ of ‘ik heb er geen zin in’.
Iets minder fantastisch vind ik het dat zijn “drukke leven” mij op een dag ook heel wat minuten kost
Ik herken het wel, want in mijn hoofd vormt er soms ook een vorm van recalcitrantie als ik voor de dertigste keer “mama?” hoor in twintig seconden tijd. Als de jongste om elke scheet opgetild wil worden. Wanneer ik me even moet concentreren, maar een van de twee graag een publiek wil voor een tovertruc die zelfs een goudvis kan uitvoeren. Of als er een bevel voor drinken of een vork komt, als ik zelf net aan tafel ben gaan zitten. Dan wordt het in mijn hoofd plotseling ook te druk en wil ik gillen. En toch doe ik dat niet.
Als die kleine druktemaker na een voor mij té drukke en vermoeiende dag vraagt of ik een boekje voor de honderdste keer wil voorlezen, dan antwoord ik: “Tuurlijk jongen, voor jou maak ik álle tijd.”
Lara Steenvoorden (35) is freelance tekstschrijver, een tikkie Aziatisch en een beetje boel Brabants, maar boven alles moeder van ‘de directie’: Rijk (4) en Lex (3).
Een gepensioneerde basisschoolleraar geeft op het TikTok-account van haar dochters (@elenanico22) een belangrijk advies aan ouders. Ze deelt de grootste fout die ze vaders en moeders in de opvoeding heeft zien maken tijdens haar decennialange carrière. En het is simpeler dan je denkt.
Een leerkracht vertelt iedere week aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Ellen (31) geeft les aan groep drie.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
We kennen het allemaal: boodschappen doen en telkens weer schrikken bij de kassa. Maar bij Vianna thuis is het elke week een financiële horrorfilm. Haar man en zoon hebben namelijk geen grenzen als het gaat om geld uitgeven aan proteïne snacks.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Niets is zo ongemakkelijk als onbedoeld een gesprek horen dat niet voor jouw oren bedoeld is. Het overkwam Ava, die per ongeluk een telefoongesprek van haar schoonmoeder meeluisterde.