Fotografie: Nine IJff
Onze kinderen zijn heerlijke varkentjes. Het liefst trekken ze baantjes in de modder, er wonen hele kolonies aan beestjes onder hun nagels en met een beetje geluk komen ze na het buitenspelen met niet al te veel curieuze vlekken in hun kleding weer thuis. Wij doen ze (bijna) elke dag in bad.
Als dat een keer niet lukt, dan poetsen we de dagelijkse beslommeringen eraf met een washandje. Op een kinderverjaardag kwam ik erachter dat het aantal badsessies per week nogal verschilt per huishouden. Eén stel zei: ‘Wij doen ze één keer in de week in bad. Het is zo’n gedoe, daar hebben we doordeweeks geen zin in.’ Bij anderen gebeurt het om de twee à drie dagen. Weer iemand anders neemt haar zoon van vier ‘s ochtends en in de avond mee onder de douche: ‘Weet je hoe smerig kinderen zijn?’ Van die laatste weet ik niet of hij inmiddels al kieuwen heeft.
Niet iedereen heeft er zin in of de moed voor om hun kroost dagelijks kopje onder te doen. Dat begrijp ik; hier is het soms ook hommeles. Mijn jongste oefent graag zijn bommetjes, terwijl de oudste zich gedraagt alsof hij in een spa zit. Als zijn broertje hem onbedoeld nat spettert, volgt er een flinke veeg, wat resulteert in een boel gejank, waardoor mijn lontje zo aan het einde van de dag razendsnel opbrandt.
Heel eerlijk? Toen ze vertelden dat hun wildemannen slechts één keer in de week in bad gaan, vloog mijn linker wenkbrauw nog net niet van mijn gezicht, om vervolgens tegen het plafond uiteen te klappen. Waarom was mijn eerste gedachte ‘WTF’? Waarschijnlijk door de herinnering aan hoe ik mij voelde die keer op Lowlands, toen ik door de lange rijen voor de douches voor zo’n vochtig papieren washandje ging, omdat ik anders een van mijn favoriete bands zou missen. Of omdat ik altijd enorm naar een douche verlang na een goede work-out.
Lees ook: Een antwoord op de vraag of ik mijn leven liever anders had gezien >
Maar zolang je kleine kinderen geen kastelen bouwen met poep en nog niet als een otter zweten, is een handwasje vaak ook voldoende. Dat weet ik heus wel. Bovendien is er niet echt een wetenschappelijk antwoord op hoe vaak een kind in bad moet. Ik las dat het voor hun huid wel beter is om ze in elk geval niet elke dag met zeep te boenen.
Ik denk dat ik vooral het heerlijke rustmoment aan het eind van een drukke dag niet wil missen. De jongens dobberen rond terwijl ik een boekje voorlees. We bespreken de schooldag en we vormen woorden op de muur met gekleurde badletters. Soms kiezen we een badparel en bedenken we er een spannend verhaal bij over een schat, dan zit alles wat ik nodig heb om op te laden daar in die kuip, me glimmend en genietend aan te kijken. Het geluk dat ik dan voel past gewoon niet in een teiltje.
Lara Steenvoorden (35) is een tikkie Aziatisch en een beetje boel Brabants, maar boven alles moeder van ‘de directie’: Rijk (4) en Lex (3). Voor Kek Mama schrijft ze over co-ouderschap en alle chaos die hierbij komt kijken.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.