Fotografie: Nine IJff
“Ben jij soms HB?” Ik kijk op van mijn glas, hij kijkt me uitdagend aan. Hij vindt me naast mysterieus, blijkbaar ook hoogbegaafd. Het zal wel een trucje zijn. Een poging tot vleiende woorden, in de hoop dat hij straks misschien iets tussen mijn benen mag vlijen. Of dat is gelukt, laat ik even in het midden. Het gaat eigenlijk om het woord ‘hoogbegaafd’. Ik ben wars van dit soort termen.
Nu heb ik wel heel veel gaven natuurlijk, maar hoogbegaafd is er niet één. Wel kan het zomaar zo zijn dat een van mijn jongens ‘HB’ is. Al vindt waarschijnlijk elke moeder dat haar kind wel erg vroeg hele zinnen maakte. En is het echt zo knap dat hij op zijn derde al kon schrijven?
In mijn familie en in die van mijn ex heeft elk gezin wel een Willie Wortel of Jimmy Neutron in huis. Reteslim, soms een paar klassen overgeslagen en allemaal zo gek als een deur natuurlijk (grapje, zus). Vroeger wilde ik zelf niets liever dan klassen overslaan, nu hoop ik vooral dat mijn kinderen een beetje relaxed door hun basisschooltijd gaan.
Ze ‘moeten’ al zoveel, zeker vanaf hun vierde levensjaar. Naast ‘werken’ in de kleuterklas, heb je zwemles, VSO, BSO, kinderfeestjes, playdates, muziekles en misschien nog een andere sport. Reken het uit: ze maken overuren.
Lees ook –
‘Miracle morning? Niets wonderlijk aan wakker geschreeuwd worden door je peuter’ >
Moet je nagaan als je het stempeltje ‘HB’ op je voorhoofd krijgt. Wat krijg je er dan nog bij? Een workshop atoomdeeltjes scheiden en een minor op de universiteit? Of een andere stempel, iets dat je ook niet helemaal past?
Je bent al gauw een beetje de rare snijboon op school. Al hoef je daar niet per se het slimst voor te zijn. Te vaak je vinger opsteken en je bent een betweter. Geen Nikkie-trui en je bent vast arm. Een bril en je bent sowieso een nerd. Dat is hoe het er vroeger aan toe ging en dat is nu nog steeds ‘the circle of (basisschool)life’.
Goed, ik dwaal af. Wat ik eigenlijk wil zeggen: het is niet goed of slecht als mijn kind hoogbegaafd zou zijn; ik wil gewoon dat mijn jongens zonder label van de maatschappij door het leven gaan. Geen HB, ABC, K-U-T of LALALA. Niet in een hokje met een tag aan hun oor. Gewoon op een pad dat zij zelf kiezen.
“Geen HB, ABC, K-U-T of LALALA”
Mijn oudste start volgende week fulltime op de basisschool en dat is voor mij blijkbaar HB: heel belangrijk. Waar maak ik me toch allemaal druk om?
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.