Fotografie: Nine IJff
‘Was jij beneden een wijntje drinken, mama?’
Ik zit op het randje van Rijks bed en hij legt zijn hand op die van mij. Hij ruikt alcohol, maar kent alleen de termen ‘wijn’ en ‘bier’. Hij nam een gok en noemde het eerste.
‘Hoe kom je daarbij?’
‘Dat ruik ik,’ zegt hij wijs.
Het was een dag vol emoties en terwijl ik sinds mijn eerste zwangerschap nauwelijks drink, voelde ik sterk de behoefte om wat negatieve gevoelens weg te branden met een goed glas whisky. Niet bepaald een voorbeeldmoeder. En nu ook nog betrapt.
Een schuldgevoel borrelt langzaam op in mijn buik en ik zeg: ‘Soms drink ik een lekker wijntje. Als jij net zo oud bent als papa en mama, mag je het eens proberen. Nu nog niet. Net als te veel snoepjes eten, is te veel wijn drinken ook niet goed voor je.’ Pedagogisch verantwoord antwoord of niet, hij knikt in elk geval alsof hij het begrijpt en draait zich dan om. Ik ga terug naar beneden om het laatste beetje in mijn glas te atten.
‘Niet bepaald een voorbeeldmoeder. En nu ook nog betrapt’
Na het gesprek met mijn oudste besluit ik iets op Google in te tikken over alcohol drinken in het bijzijn van kinderen. Volgens een artikel van de Volkskrant kun je dat beter niet doen. In Nederland beginnen jongeren namelijk gemiddeld met drinken als ze net dertien jaar oud zijn. Ze starten eerder als ze thuis worden blootgesteld aan alcohol.
Ik denk dat wij te weinig drinken om bij te dragen aan de normalisering van alcoholgebruik. Maar áls we dan wat drinken op een verjaardag, bij een zomerse BBQ of elk ander moment dat we er zin in hebben, doen we dat met mate. Als ze om een slokje vragen, omdat alles wat wij eten of drinken interessant is, dan leggen we uit dat het voor grote mensen is. Krampachtig erover doen werkt (denk ik) alleen maar bemoedigend en we vinden het belangrijk dat ze onze normen omtrent drank al vanaf een jonge leeftijd meekrijgen. Al denk ik niet dat ze er nu echt al wat over denken.
Lees ook –
‘De buurtborrel bracht me geen buurman-wat-doet-u-nu-moment’
Het is twee dagen later als de bezorgdienst wat boodschappen brengt. Vanuit de blauwe kratten kijkt een aantal flessen wit reikhalzend uit naar de koelkast. Rijks oog valt op de alcohol, als hij de krat mee over de drempel tilt. Tegen de wat oudere man zegt hij prudent: ‘Meneer de postbode, van wijn word je héél oud, dus je moet het niet meer drinken!’ Wijnig aan toe te voegen, toch?
Lara Steenvoorden (35) is freelance tekstschrijver, een tikkie Aziatisch en een beetje boel Brabants, maar boven alles moeder van ‘de directie’: Rijk (3) en Lex (2).
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Volgens opvoeddeskundige Jenny Anderson is het belangrijk om je kind te leren dat je plezier kunt blijven houden in het leren op school.
Iedereen hoopt dat z’n kind een beetje mee kan komen in de klas, maar als het mijlenver voorloopt is dat ook weer lastig. “Ik merk dat er nog steeds een taboe rust op hoogbegaafdheid.”
Ah, kinderen. Wanneer ze een gigantische flapuit de wereld in gooien en jij met het schaamrood op je kaken de schade probeert te verminderen.