Britt: ‘Zo krijg je later heel zwakke kinderen’

Redactie Kek Mama

20 juni, 2024 - 16:09

Leestijd: 4 minuten

“De emoties lopen vaak hoog op bij ons thuis. Met twee kinderen met een sterke wil en de middelste die z’n gevoelens niet onder stoelen of banken steekt, wordt er heel wat af gehuild en boos gedaan. ‘Dat eigenwijze hebben ze van jou’, zegt mijn man dan wel eens. En dat klopt. Ik herken mezelf als kind heel erg terug in mijn eigen kinderen.

Dingen moeten bijvoorbeeld, daar had (en heb) ik een hekel aan. Behalve als het iets leuks is natuurlijk. Maar moeten leren, moeten opruimen, moeten slapen wanneer mijn ouders dat zeiden… Dat was voor mij echt een van de ergste dingen die je van me kon vragen. Autonomie is wat ik nodig had.

Je moet nú een broodje maken!

Als een van mijn kinderen tegen me zegt dat ik ‘nu een broodje moet maken’, dan zeg ik terug dat ik helemaal niets moet, want ik krijg nog steeds de kriebels van dat woord. Wat natuurlijk resulteert in kinderen die ook roepen dat ze niets moeten, wanneer ik een keer zoiets zeg. Karma is present (en logisch ook!).

Het voordeel van die sterke wil en vele emoties bij mijn kinderen is dat ze heel goed weten wat ze wel en niet willen en dat ook goed kunnen aangeven. Ook weten ze dat ze kunnen huilen of boos mogen zijn in huis, maar wel binnen bepaalde grenzen. Zo wordt er niet geschreeuwd of gegooid met dingen. Al gebeurt dat natuurlijk heus wel eens, het is een langzaam leerproces. Die autonomie waar ik zelf zo naar verlangde, die geef ik mijn eigen kids dus wel.

Nu een sterke wil, later zwakke volwassenen

Sommige mensen vinden dat ik mijn kinderen te vrij laat hier in. Zo nam ik mijn toen nog zevenjarige een keer weer mee naar huis, omdat hij huilend in school stond en echt niet de klas in wilde. ‘Als je altijd maar toegeeft, krijgen we later heel zwakke kinderen’, is dan bijvoorbeeld een opmerking die je naar je hoofd krijgt. Top, bedankt man! Dat helpt me echt in deze pittige situatie. Fijn dat ouders elkaar een hart onder de riem steken in zo’n geval. Not…

Wat er op dat moment aan de hand was: mijn zoon gaat altijd met plezier naar school. Wanneer hij dus huilend voor de klas staat, dan is dat een teken dat het even te veel is. Kinderen kunnen dat heel goed aangeven. Volg je die behoefte, dan voed je naar mijn mening sterke kinderen op. De gedachte van de andere ouder was: vooral niet toegeven aan de emoties en behoeftes van je kind, want dan voed je een zwak kind op. Indammen dus, die sterke wil, want dan krijg je later sterke volwassenen. Snap jij het nog?

Leven met drie heel duidelijke persoontjes

Anyway, die ene keer dat ik mijn kind weer mee naar huis neem, zorgt er echt niet voor dat hij zich later voor elk wissewasje ziek meldt. Ik geloof er juist in dat wanneer je een kind opvoedt met grenzen waarbij het zelf keuzes kan maken, dat je dan juist die sterke wil op een goede manier stimuleert. Als volwassene zal hij dan goed zijn grenzen kunnen aangeven en ik denk dat dit belangrijk is in deze wereld.

De nodige emoties horen daar ook bij. Dat is niet altijd leuk voor de ouders, maar als kinderen bij hun vader of moeder zichzelf al niet kunnen zijn, dan worden het later echt geen sterke volwassenen, zo redeneer ik. Dat ik vervolgens dagelijks met drie heel duidelijke persoontjes moet leven, dat vind ik dan ook helemaal niet zo erg.”

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.