Juf Ilva: ‘Geen zorgen hoor juf, hij is weer krom’

Juf Ilva Eigen beeld
Juf Ilva
Juf Ilva
Leestijd: 3 minuten

Juf Ilva Kuijpers (27) is leerkracht van groep 1/2. Iedere maand schrijft ze voor Kek Mama een column over haar belevenissen op de basisschool.

Lees verder onder de advertentie

De kleuters zijn vaak een open boek, voelen meestal nog geen schaamte en roepen alles wat ze voelen of denken zomaar door de klas. Wat een ander ervan vindt? Of hoe iemand erop reageert? Het deert ze meestal niet en ze denken er vooraf ook helemaal niet over na. Heerlijk, toch!? Als je nog zou kunnen denken en voelen zoals de kleuters in mijn klas? Laatst had Jack, een oudste kleuter uit mijn groep, ook zo’n moment toen hij last kreeg van wat vroege lentekriebels.

Lees verder onder de advertentie

Het kietelt

Tijdens de speelwerkles stapt Jack op juf Lis – stagiaire in mijn klas – af en zegt uit het niets: ‘Juf, mijn piemel is recht.’ En wat ben ik blij dat Lis uit hetzelfde hout is gesneden als ik en hier super goed op reageert. Heel even hebben we oogcontact met elkaar en glimlachen, want Jack zei het zó hard dat ik het aan de andere kant van de klas ook kon horen. En dan hoor ik haar tegen Jack zeggen: ‘Dat komt vanzelf weer goed, jongen.’ Jack lijkt er toch een beetje van in de war te zijn en komt naar mij toe gelopen. Om vervolgens net zo hard als daarnet, maar nu tegen mij, te zeggen: ‘Juf, mijn piemel is recht en wil niet meer krom worden!’

Lees verder onder de advertentie

Hij loopt door de klas met een kleine tipi-tent in zijn broek

Hij krijgt van mij een soortgelijk antwoord: ‘Niks aan de hand jongen, wacht maar even vijf minuten, dan is hij vanzelf weer krom.’ Het zorgt er echter niet voor dat Jack er gerust op is en ietwat verbaasd en verbouwereerd loopt hij door de klas met een kleine tipi-tent in zijn broek. Hij weet duidelijk niet wat hij ermee aan moet, besluit toch maar verder te gaan werken aan zijn puzzel, maar kan zijn aandacht er niet echt bijhouden. ‘Het kietelt!’ roept hij door de klas. ‘Snap ik, maar dat gaat ook vanzelf weer over.’ roep ik naar hem terug. Doordat Jack zijn verbazing duidelijk niet onder stoelen of banken steekt, is het nieuws over de tent ook snel bij de andere kinderen doorgedrongen.

Trampoline

Het is Aran die ernaast komt zitten en eveneens vol verbazing naar de broek van Jack kijkt. Samen zijn ze het verschijnsel aan het bekijken, als plotseling Aran bedenkt dat hij met zijn hand – alsof hij op een trampoline springt – op de tent van Jack kan gaan stuiteren. Hier moet ik uiteraard even ingrijpen en leg de jongens uit dat ik snap dat het even grappig / raar / bijzonder is, maar dat het wel de piemel van Jack is. Daar moet iedereen vanaf blijven. ‘O ja!’ zegt Aran terwijl hij begripvol knikt en hij stopt er uiteraard meteen mee. De tijd verstrijkt en we gaan allemaal weer over tot de orde van de dag. En ja hoor, na vijf minuten komt Jack nog even bij mij langs, geeft mij een geruststellend klopje op mijn schouder en zegt: ‘Geen zorgen hoor juf, hij is weer krom.’ Gelukkig jongen, dat is ook weer goed gekomen. En de rest van de klas? We hebben ze er niet meer over gehoord. Heerlijk toch, die onbevangenheid op deze leeftijd!?

Lees verder onder de advertentie

Meer columns van Juf Ilva lezen? Klik hier.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken