Juf Ilva: ‘Ga ik deze stagiaire nu flink de waarheid zeggen?’

Juf Ilva

18 mei, 2024 - 10:17

Leestijd: 4 minuten

“Je kent het vast nog wel van de middelbare school. Het is namelijk een fenomeen dat al jaren bestaat: snuffelstage. Een maatschappelijke stage van een aantal uur. Natuurlijk heb je als tiener geen idee hoe je daaraan moet beginnen en wat je kunt verwachten. Veel VO-scholen stellen er ook best hoge eisen aan: solliciteer zelf per brief of mail, maak een uitgebreid verslag per dag en interview iemand op je stageplek. Op de basisschool waar ik werk krijgen we elk jaar veel aanvragen voor snuffelstages binnen.

Meekijken

Op dinsdagochtend, niet zo lang geleden, stapt Bibi mijn klas binnen. Ze heeft daarvoor al in de bovenbouw een dag meegekeken en ziet het wel zitten om later ook in het onderwijs te gaan werken. Ik ben erg enthousiast en laat graag mijn klas zien. Trots op het werk dat ik doe en sta altijd open voor het
inspireren van potentiële nieuwe collega’s. Voor schooltijd maak ik Bibi wegwijs in mijn lokaal. ‘Hier is de huishoek, dit is de letterhoek en daar is de thema-hoek, waarin het ‘Tuincentrum’ nu centraal staat’, vertel ik haar. ‘En tot slot is hier het kiesbord: kinderen mogen veel zelf kiezen, dat vinden we belangrijk.’ Gedurende de ochtend neem ik Bibi mee in een typisch dagprogramma in de kleutergroep, al zeg ik het zelf.

‘Oppassen… Verzorgen… Het is hier geen dierentuin hoor!’

Het begint met een inloop met ouders, vervolgens een kringles over het thema, een kleine kring met groep twee en een speelwerkles met tafels en hoeken inclusief knutselwerkje. De ochtend zit vol met doelen uit de leerlijnen en ik heb veel tijd gestoken in het samenstellen hiervan. Ik merk dat Bibi in de
eerste uren een wat afstandelijke houding heeft. Is dit spanning, onzekerheid of iets anders? Uiteraard help ik haar en geef ik tips over wat ze kan doen. Natuurlijk spelen we ook buiten en dan sluit ik tevreden de ochtend in de klas af met de lunch.

Lees ook: Juf Ilva: ‘Ik moet ingrijpen, dit kan ik niet zo laten gebeuren’

Tijd om zelf ook pauze te nemen en al lopend naar de aula vraag ik Bibi: ‘En, wat vond je ervan deze ochtend?’ Heel droog en zonder enige terughoudendheid antwoordt zij: ‘Tja, dit voelt een beetje als oppassen, de kinderen een beetje verzorgen en vermaken.’ Mijn mond valt nog net niet open van verbazing. En als ik wil reageren, zegt ze er nog luchtig achteraan: ‘Ik zou toch liever écht lesgeven, weet je, kinderen écht iets bijbrengen.’ Ik ben met stomheid geslagen. Oppassen… Verzorgen… Het is hier geen dierentuin hoor! Door mijn hoofd schiet de keuze: Ga ik deze stagiaire nu flink de waarheid zeggen of blijf ik aardig doen?

Verkeerd beeld

Ik blijf rustig en zeg: ‘Dat is wel een beetje een misvatting, natuurlijk’, en lach daar een beetje bij als een boer met kiespijn. ‘Ik ben deze hele ochtend bezig geweest met doelen, maar verpak dat spelenderwijs.’ voeg ik eraan toe. Snel stop ik een grote hap van mijn boterham naar binnen, zodat verder praten niet
meer mogelijk is. Voor mijn gevoel heeft Bibi niets begrepen van wat ze die ochtend allemaal heeft gezien. Althans, heeft kunnen zien. We vervolgen na de pauze de middag, maar komen niet meer terug op dit onderwerp. Na schooltijd bedankt Bibi me voor het mogen meekijken. Als ze naar huis is, reflecteer ik op haar opmerkingen met een paar van mijn collega’s. Kunnen we van een 16-jarige verwachten dat ons vak begrepen wordt? Wat zegt dat over het beeld dat nieuwe Pabo-studenten van de kleuterbouw hebben? Hopelijk heb ik Bibi in ieder geval in haar snuffelstage een beter beeld van het mooie werk in groep 1/2 kunnen geven. Ze mag altijd nog een keer komen snuffelen!”

Meer zien van Ilva? Volg haar op Instagram of TikTok.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.