Beeld: Paulien van Beusekom
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (12 en 9) uit een vorige relatie en Sophia (1) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
De vakantie zit erop in onze regio, de jongens gaan alweer anderhalve week naar school. Sinds vorig jaar maken ze hun broodbakjes zelf in de ochtend. We zitten toch al aan tafel, dus dan kunnen ze ook hun eigen brood wel smeren voor school. Vanaf dat ze klein zijn eten de kinderen hier volkorenbrood, dus dat krijgen ze mee. Ik bak vaak zelf brood, maar ze eten hier tegenwoordig in zulke grote hoeveelheden dat er niet tegenaan te bakken valt. Fruit erbij, fles water en dat is het. Nu Lewis op het middelbaar zit is het fruit niet meer verplicht en als ik het mee geef eet hij het niet op, dus bij Lewis bewaren we het fruit inmiddels voor thuis.
Lees ook – ‘Stel dat je erachter komt dat jouw kind een ander kind online pest? Of juist wordt gepest? >
Ik lees met regelmaat online over het eten op school. Want: wat is er nou gezond en wat niet? Wat mag er eigenlijk in het broodbakje en wie beslist dat? Laatst was er zelfs in het nieuws dat leerkrachten niet meer wisten wat ze moesten doen, omdat ouders soms friet of pizza mee naar school gaven. In het artikel gaven leerkrachten aan daar zorgen om te hebben aangezien het steeds vaker gebeurt dat kinderen echt ongezonde dingen meekrijgen naar school. Wanneer ze dit vervolgens aangeven bij de ouders, krijgen ze vaak te horen dat zij niet degene zijn die beslissen wat het kind meeneemt naar school. Erger nog, soms krijgen ze gewoonweg een grote muil. Want als moeder aan Henkie pizza wil meegeven naar school, krijgt hij pizza mee naar school. Punt uit.
“Als moeder aan Henkie pizza wil meegeven naar school, krijgt hij pizza mee naar school. Punt uit”
Ik snap hierin zowel de leerkracht als de ouders. Ik heb ook weleens een briefje in de tas van Miles gevonden waarop stond dat hij fruit mee moest nemen, in plaats van een rijstwafel. Ja, dat begreep ik ook wel, maar de laatste appel op de schaal was rot en het kind moest toch wat eten. Flauw, dacht ik toen, maar ik begreep het punt. Pizza en friet vind ik echter wel next level en wanneer de leerkracht vraagt om dit niet meer mee te geven, is die grote muil écht niet terecht. Iedere simpele ziel weet dat dit geen normaal voedsel is om aan je kind mee te geven en een school moet ook grenzen stellen.
Lees ook – Skip de boterham met pindakaas: 10 lekkere en gezonde back to school lunches >
Maar dat zelfgebakken plakje bananenbrood dan? Dat pannenkoekje van volkorenmeel? Een wrapje? Mag dat wel of niet? Misschien had de pizza wel een volkorenbodem en was de saus zelfgemaakt, boordevol groenten. Is dat dan minder gezond dan een boterham? Wat als kinderen iedere dag witte boterhammen met hagelslag meenemen, mag dit dan wel? Is salami gezond? Is boterhammenworst gezond? Is kaas gezond? Hoe dan ook, als het ene kind pizza en friet mag meenemen, dan wil de rest dit natuurlijk ook en is het einde zoek.
Een lastig onderwerp dus, voer voor discussie. Ik kan me voorstellen dat dit in bepaalde wijken in bepaalde steden meer speelt dan elders. In iedere schoolgids wordt gesproken over het eten dat de kinderen mogen meenemen naar school, maar ‘gezond’ is redelijk breed interpretabel en ‘ongezond’
ook. Als ik een leerkracht was zou ik – wanneer er echt standaard rare dingen meegegeven worden –
één keer het gesprek aangaan met de ouders. Krijg ik een grote bek, dan zoeken ze het ook maar lekker zelf uit of ik stuur ze door naar de directie.
Als leerkracht wil je het beste voor ieder kind, maar uiteindelijk is de gezondheid van het kind – en dus wat er in de broodbakjes gaat – de verantwoordelijkheid van de ouders. Hoever mag en kan een leerkracht/school hierin gaan? Wanneer trek je als leerkracht bij ouders aan de bel? En stel dat een kind iets in z’n bakje heeft dat echt onacceptabel is, mag hij het dan opeten? Of laat je hem met een gevuld bakje en een hongerbuikje weer teruggaan naar huis? Je hebt kinderen die nou eenmaal niks lusten. Mogen zij dan wel iedere dag dat witte bolletje met hagelslag meenemen? Of een knijpfruitje in plaats van fruit? Ik weet het niet. Vind het een moeilijk onderwerp en denk dat er eindeloos over gediscussieerd kan worden, maar wat is nou écht een goede oplossing?
Van de sinds zaterdag vermiste kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) ontbreekt nog altijd elk spoor. De politie zet het onderzoek voort en benadrukt dat de zaak topprioriteit heeft. Ook meldt de woordvoerder dat er intensief contact is met de Duitse autoriteiten.
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Stel je voor: een anticonceptiepil die wél z’n werk doet, maar zónder al die vervelende bijwerkingen waar veel vrouwen normaal gesproken een hele dag chagrijnig van worden. Geen moodswings, geen opgeblazen buik, geen hoofdpijn.
Tanja Jess stond deze week stil bij een bijzonder moment: haar dochter Alice is 22 jaar geworden. Op Instagram deelde de actrice een emotionele post over haar oudste kind, die transgender is.
Je peuter leert praten, awww, zo schattig. En al die woorden die ze nog net niet helemaal goed uitspreken, ook al zo schattig. Nou ja, in de meeste gevallen. Soms is ook behoorlijk gênant. En hilarisch. Voor anderen, dan.
Je tiener komt thuis met een rapport dat op zijn zachtst gezegd ‘ruimte voor groei’ laat zien. De instinctieve reflex van veel ouders? Iets afpakken waar het kind wél om geeft. Dan zullen ze wel moeten, is de gedachte.