Ellen over tradwives: ‘Ik ga me niet schikken aan de wil van mijn vent, hem gehoorzamen doe ik al helemaal niet’

Tradwives … er is inmiddels al heel veel over geschreven over dit hernieuwde fenomeen. Er komen met regelmaat artikelen voorbij op allerlei social media en het is vaak smullen geblazen qua reacties onder zo’n stuk. Ik ga mijn expliciete mening er niet over geven, leef en laat leven, toch? Aan de andere kant, vanuit mijn eigen ervaring wil ik er wel iets over zeggen.

Lees ook – ‘Je betaalt zo 600 euro voor een geboortekaartje dat toch in de papierbak verdwijnt’ >

Jaren 50-style

Tradwives, wat zijn dat eigenlijk? Je hoeft maar een duik in de geschiedenis te nemen om daarachter te komen. Het betekent eigenlijk traditional wife, met andere woorden: een huishouden in de jaren 50-style. Man werkt, vrouw zorgt voor gezin. Volgens de artikelen zijn het vaak gelovige gezinnen (vooral in Amerika, de conservatieve Republikein is goed vertegenwoordigd) en hebben de tradwives veel kinderen rondlopen. Ze werken dus niet buitenshuis, maar wijden hun leven aan het zorgen voor hun kinderen, het huishouden, de moestuin (serieus, dit heb ik gelezen) én het verzorgen van hun man (ook serieus gelezen).

Het is de bedoeling dat de man, wanneer hij thuiskomt van zijn werk, bij wijze van zijn krantje kan pakken en zijn pilsje aangereikt krijgt. Wanneer de kindjes naar bed moeten kan hij lekker douchen, sporten of sport kijken op tv. Zijn werk voor die dag zit er namelijk op. Meneer heeft geen taken in huis, want daar is de vrouw voor. Daarnaast moet ze er ook goed uitzien voor haar man, want volgens de Amerikaanse tradwife-goeroe Estee Williams zijn mannen visueel ingesteld. Gij zult uw benen dus iedere dag scheren en de haren in de krul zetten. Daarnaast schik je je naar de wil van je man en dien je hem te gehoorzamen. Het is maar dat je het weet.

Tot op een bepaalde hoogte

Tot zover de uitleg. Het zijn artikelen (of filmpjes) waar ik af en toe hardop om moet lachen, maar eigenlijk vind ik het niet grappig. Kijk, tot op een bepaalde hoogte kan ik echt wel meekomen in het tradwife-gebeuren. Zelf ben ik er gedeeltelijk één. Ik vind het ook fijn om voor mijn kinderen te zorgen en het huis op orde te houden. Ik vind het prettig om er goed uit te zien, maar dat doe ik meer voor mezelf dan voor Nils (sorry schat). En als hij een dag hard gewerkt heeft en even moet afschakelen, gooi ik Sophia écht niet direct in zijn richting.

Iedere dag bak ik brood, vind het meestal leuk om te koken en de wasmanden raken niet overvol in ons huis. Maar een groot verschil met een traditioneel tradwife-huishouden is dat Nils en ik de taken in huis eigenlijk altijd heel goed verdelen. Ik werk namelijk ook, als trajectbegeleider én auteur, en daarmee is het echte ’tradwiven’ er wel vanaf. We runnen ons huishouden en gezin samen. We brengen samen geld in het laatje en zorgen er samen voor dat de zaken op rolletjes lopen. En soms ook helemaal niet. Ik ga me niet schikken aan de wil van mijn vent, hem gehoorzamen doe ik al helemaal niet. We overleggen, respecteren elkaar en geen van de twee staat boven de ander. Ons werk is even belangrijk, binnen- en buitenshuis.

Verdeling

Ik vind die verdeling in ons huishouden belangrijk, en niet zonder reden. Wanneer je – zoals ik – namelijk eenmaal een scheiding achter de rug hebt, weet je dat je als vrouw je eigen boontjes moet kunnen doppen. Als ik me tegenover mijn ex-man als volledig ondergeschikte tradwife had opgesteld, dan had ik nu mooi een probleem gehad en stond ik op straat met mijn kinderen, de moestuin en m’n haren in de krul. Natuurlijk ga je nooit uit van een scheiding, maar je kunt helaas niet in de toekomst kijken. De tijden zijn veranderd, we leven niet meer in de jaren 50.

“Wanneer je – zoals ik – namelijk eenmaal een scheiding achter de rug hebt, weet je dat je als vrouw je eigen boontjes moet kunnen doppen”

Ik denk dat je ervoor moet zorgen dat je als vrouw niet aan het kortste eind trekt, dat je eindigt met niks en overal je hand moet ophouden, wanneer je man besluit dat zijn secretaresse toch interessanter is (ook al scheer je je benen nog zo goed). Gelijkheid, overleg, samenwerken en niet afhankelijk zijn van een ander klinkt voor mij een stuk gezonder dan iemand gehoorzamen. Een typische feminist ben ik echt niet, maar een middenweg werkt vaak toch ook prima?

Kek Mama Editie 1 van 2024, liefde en seks, ligt nu in de winkel. Wil je dat de glossy altijd als eerste bij jou op je deurmat valt? Abonneer je dan nu voor slechts €29,95 per jaar.