Ellen over babyuitzet: ‘Eigenlijk bizar dat zo’n ieniemini mensje zóveel spullen nodig heeft’

Dit weekend kreeg ik de vraag weer: ‘Jij had zeker alle babyspullen al de deur uitgedaan?’ Mijn antwoord is steevast hetzelfde: ‘Alles. Alles was al weg.’ Aan de ene kant vond ik dat prima, want ik heb nu toch een heel andere smaak dan jaren geleden, aan de andere kant had ik graag nog íets gehad. Baby’s kosten in het begin nou eenmaal veel geld.

Zoveel spullen

Het is eigenlijk bizar dat zo’n ieniemini mensje van krap vijftig centimeter zóveel spullen nodig heeft. Feitelijk gezien hebben ze niets anders nodig dan wat kleertjes en luiers (als je borstvoeding geeft), maar je wilt nou eenmaal wat met dat kind, startend met veilig naar huis rijden vanuit het ziekenhuis, dus: Maxi Cosi. En nu we toch bezig zijn met veiligheid, een Isofix-ding is geen overbodige luxe. Laten we er trouwens maar twee nemen, want we hebben twee auto’s en anders loop je zo te slepen met dat zware geval. Een beetje wandelen is ook fijn dus een kinderwagen is wel handig, en dan het liefst een makkelijk en kek dingetje. Een box uiteraard, want met andere kinderen in huis heb je niet constant je handen vrij om met de baby rond te sjouwen, en nu we toch opnieuw beginnen; een ronde met wieltjes graag.

Nóg meer zooi

Een babykamer, en deze keer chique en hip matzwart. Oh, zo’n sluier is prachtig. Shit, de muur zuigt alle verf op, nog een blik dure verf. Zo’n verschoonmandje is übercool! De Tripp-Trapp (ik had er ooit twee…) moet ook zwart zijn en natúúrlijk moet er een newborn-setje op. En kijk! Bij dat ene leuke zaakje verkopen ze teddy hoezen voor de newborn-set! Die móet ik hebben. En wollen slofjes, ook al zo hip. Een babynestje, dat stond met stip op nummer één. Een kolf, en dan geen melkkoeien-geval zoals elf jaar geleden (dat klonk als een roestige grasmaaier), maar een draadloze en oplaadbare variant die je zo in je beha kunt proppen. Een goede flessenwarmer, altijd handig, en oh ja, een flesje is dan ook wel makkelijk. Wat moet je anders met de flessenwarmer.

Besteldrang

Een co-sleeper trouwens, die móeten we hebben. Oh kak, ons bed is een halve meter hoger. Kun je het kind alsnog gaan zoeken ’s nachts. Een elektrische kruik, natuurlijk. Als ze maar niet gaan denken dat ik nog ga klooien met gekookt water en halve kopjes van wat dan ook in die aluminium gevallen. Onmisbaar: een draagzak! En dan is een draagjas ook wel zo fijn. Een badje (roze), een tummy tub, aankleedkussens voor boven en beneden, dekentjes (gebreid, katoen, teddy, alles), en dan heb ik het nog niet eens over de kleertjes. Eindelijk een meisje! De handmade kleertjes van die kleinere ondernemers op Instagram zijn zó leuk. De dames zullen wel een burn out hebben van mijn besteldrang. Oh, en de Flowers and Butterflies-serie van Little Dutch is té zoet. Ook weleens leuk naast alle auto’s en treinen van de jongens. Natuurlijk moest er ook een boxzak komen om alles van de Flowers and Butterflies serie in te pleuren. Eindstand: kan Marie Kondo langskomen om al die zooi mijn huis uit te werken?

Lees ook: ‘Ik vind het best een ding, zorgen voor kinderen die niet van jou zijn’

Paar duizend euro

Kijk, alles hierboven klopt wel, maar ik ben er heus wel verantwoordelijk mee omgegaan. Bijna al het grotere spul heb ik gescoord op marktplaats (behalve het kamertje) en ik vond het nou eenmaal leuker om de kleinere ondernemer te steunen, dus ik heb veel besteld bij bedrijfjes die ik kende via Instagram. Toch ben je – zonder gek te doen – al snel een paar duizend euro kwijt voor een baby uitzet en eigenlijk is dat idioot. Ik geniet van alle spulletjes die wij hebben aangeschaft voor Sophia en ik gebruik het (echt waar) allemaal. Ze ligt iedere dag in de box, ze slaapt (onder mijn toeziend oog) overdag lekker in haar babynestje als ik aan het schrijven ben, ze draagt haar slofjes áltijd, we wandelen elke dag met de wagen of draagzak en ik kolf regelmatig zodat ik ook af en toe met de jongens de deur uit kan. Haar kamertje staat prachtig te wezen – en de co-sleeper ook – maar Sophia slaapt het liefst naast mij, dus … nou ja. Dat komt vast nog in gebruik. Ooit. Zolang ze nog lekker bij me wil liggen, houd ik haar bij me.

Hebberig

Het was ook wel weer heel erg leuk om te zoeken naar de mooiste spullen en ik vind het altijd tof (en gezellig) om via Marktplaats bij mensen te komen en hun spullen een nieuw leven te geven. Gelukkig ben ik uit de fase dat het allemaal gloednieuw moet zijn. Bij Lewis was ik daar veel vatbaarder voor. Dus ja, wat ik al zei. Feitelijk heeft een baby maar heel weinig nodig. Het dient denk ik vooral het gemak van de ouders, al die spullen. Je kunt het zo gek maken als je zelf wilt en het krijgen van een baby maakt hebberig. Maar zolang een baby warmte, liefde, veilige armen en (in Sophia’s geval: héél véél) melk krijgt, zijn ze al dik tevreden.

Meer Ellen? Volg haar op Instagram. Je leest haar vorige columns hier terug.

De feestdagen staan voor de deur. Ben jij nog op zoek naar cadeau inspiratie? Wij hebben een perfecte kerstdeal voor je: 4x Kek Mama magazine voor maar 15 euro. Kek Mama is de #1 glossy voor moeders, met kinderen van 0 tot 12 jaar. Kek Mama brengt je elke maand eerlijke verhalen, persoonlijke interviews en herkenbare columns. Sluit snel de deal af, want op=op.