Beeld: Skip Rink
Ellen is trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs, thrillerauteur bij uitgeverij De Fontein, moeder van Lewis en Miles (13 en 10) uit een vorige relatie en Sophia (2) en baby Aiden met haar vriend Nils. Volg haar op Instagram.
Met het oog op de tragische dood van Lisa afgelopen week, hierbij een iets oudere column. Helaas
blijft het actueel.
Heel lang heb ik gedacht dat ik een jongensmoeder zou blijven. Dat ik oud zou worden met twee
zoons. Ik vond dat helemaal prima en het paste ook bij me, gezien mijn liefde voor voetbal en een
biertje op z’n tijd. Een meisje-meisje was ik vroeger ook niet en ik heb nooit verlangd naar een mini-
me met jurkjes en vlechtjes. Waar ik toen logischerwijs totaal niet mee bezig was, waren de zorgen
die je hebt als meisjes-moeder. Die zijn anders dan de zorgen die je hebt als jongens-moeder.
Tenminste, dat merk ik nu ik wél een dochter heb.
Ik weet nog, toen heel het land bezig was met Anne Faber, dat ik dacht: het lijkt me echt de hel om
een dochter te hebben. Dat ze blijkbaar niet eens veilig een stukje kan gaan fietsen, in wat voor een
idiote wereld leven we? Vrouwen zijn kwetsbaarder dan mannen, fysiek legt een vrouw het eigenlijk
altijd af tegen een man. Toen ik op Curaçao woonde deed ik fanatiek aan Krav Maga (een
zelfverdedigingssysteem) om me te kunnen verweren bij een inbraak of overval of iets dergelijks,
maar wanneer je van je fiets wordt getrokken moet je alles maar net kunnen toepassen.
Hoe dan ook, ik ben nu dus moeder van drie jongens en een meisje. Ik merk echt dat mijn zorgen
voor later voor Lewis, Miles en Aiden anders zijn dan mijn zorgen voor Sophia. Dronken van de rand
van een balkon flikkeren op vakantie, vechten, kopschoppen, roekeloos autorijden en een ongeluk
veroorzaken (of zelf ernstig gewond raken), comazuipen, noem maar op. Dat zijn mijn zorgen voor de
jongens.
Bij meisjes spelen er andere dingen en dat heeft eigenlijk altijd te maken met haar kwetsbaarheid.
Wanneer je in een te korte rok loopt heb je het zelf uitgelokt wanneer je betast of verkracht wordt.
Gedrogeerd worden in een discotheek, een steegje in getrokken worden, belanden in het loverboy-
circuit of naaktbeelden die worden verspreid door die eikel waarvan je dacht dat het je vriendje was.
Sowieso, die hele online wereld kan behoorlijk spannend zijn in het geval van jonge meiden. Het zijn
allemaal nieuwe dingen waar ik over nadenk sinds Sophia geboren is. Je wilt je kleine meisje
beschermen, maar uiteindelijk moet je haar toch loslaten. Niemand kan z’n dochter beschermen
tegen een ontsnapte TBS’er en het feit dat ze nét op de verkeerde tijd op de verkeerde plek was.
Mijn lieve ouders hebben het knap gedaan met drie dochters, wat een opgave zal dat zijn geweest.
De tijden zijn wel veranderd, maar gekken waren er altijd al.
Hoe dan ook, we zullen onze kinderen – zoons of dochters – moeten voorbereiden en begeleiden
richting de puberteit en adolescentie en alle uitdagingen die daarbij horen. Ik zou het een veilig idee
vinden als Sophia toch íets richting zelfverdediging gaat doen om zich in ieder geval sterk te voelen.
Verder gaan we ze meegeven dat ze alle vier – ondanks de stomme dingen die ze gaan uithalen en
fouten die ze ongetwijfeld gaan maken – altijd bij ons terecht kunnen als er iets is gebeurd. We gaan
ze toch echt zelf laten ontdekken hoe het leven en de wereld in elkaar steken, en het enige dat je als
– bezorgde – ouder kunt doen, is toekijken hoe ze volwassen worden en hopen dat ze altijd weer
veilig thuiskomen.
Ik wil de familie van Lisa héél veel sterkte wensen in deze vreselijk moeilijke tijd.
Je leest alle andere columns van Ellen hier.
Kan jouw kind niet tegen kriebelende labels in kleding? Of raakt het van slag als er plots iets verandert in de planning? Dan kan het zijn dat je kind hoogsensitief is. Natasja Ruysink is opvoed- en gedragsdeskundige en legt uit hoe je hoogsensitiviteit bij je kind kunt herkennen en geeft praktische tips om je kind […]
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Dingen uitproberen hoort er wel een beetje bij als je tiener bent. Alleen sommige tieners hebben er niet de handigste timing voor. Bijvoorbeeld een schoolpauze, waarna ze ziek worden in de klas. En dan word je moeder dus gebeld.
Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
De familie Deijs heeft de afgelopen tijd meer voor haar kiezen gekregen dan je iemand zou toewensen. In Een Huis Vol Herinneringen zien we hoe vader Marcel samen met een paar van zijn kinderen terugblikt op een periode die hun gezin behoorlijk door elkaar heeft geschud.
