Eigen beeld
Vrienden Dick (36) en Rob (36) werden vrijwel tegelijkertijd vader van een tweeling. Dick is vader van twee jongens (6 en 4) en een jongen-meisje tweeling (2). Rob is vader van Jonas (3) en tweeling Mila en Noud (2). Samen schrijven ze een boek over hoe het is om vader te worden van een tweeling. Want tweelingvaders zijn hoe dan ook superpapa’s, maar van tevoren weten waar je aan toe bent, is wél zo prettig. In hun column delen ze hoe het dagelijks leven met een tweeling eruit ziet.
Na anderhalf jaar krijgen we er een uitdaging bij. De tweeling kan inmiddels stukken lopen, en ze willen steeds vaker niet meer in de wandelwagen: “self lopuh”. Leuk natuurlijk, maar op de stoep blijven en uitkijken waar ze lopen is nog niet hun sterkste punt. Tijdens een ommetje naar de supermarkt zien voorbijgangers mij dus vooral als politieagent: “nee, niet daarheen”, “Mila, even wachten op Noud” en “nee, ik ga jullie niet tillen, want jullie wilden zelf zonder kinderwagen”.
En dat is het dilemma: niet wandelen, of ze altijd maar in de wandelwagen laten, wil ik niet, maar van constant corrigeren word ik ook niet vrolijker. Sterker nog: soms verdenk ik de kinderen er van om mij/ons het bewust lastig te maken.
En dat is eigenlijk ook zo: na verloop van tijd gaan ze er zelfs een spelletje in zien en zoeken ze de grenzen op, en gaan ze die grenzen bewust over. Allemaal onderdeel van experimenteren en groeien natuurlijk, maar wel heel irritant en vermoeiend, zeker als je er twee (of meer) tegelijk hebt.
Je wilt niet boos worden, maar dat is bijzonder lastig en bijna niet vol te houden. Boos worden helpt overigens weinig, want de eerste keer reageren ze er nog wel geschrokken op, maar dat vermindert snel. Plus dat je je vervolgens schuldig voelt over boos worden op je kinderen…
Rustig, duidelijk en consistent blijven dus, en desnoods een keer extra tot tien tellen. En niet vergeten dat peuters misschien wel al allerlei woorden en zinnen kunnen maken, maar dat hun hersenen nog niet logisch kunnen redeneren of de gedachte achter regels en verboden kunnen begrijpen.
In tegenstelling tot de baby-tijd lopen we nu constant achter twee (of meer) kinderen aan, en dat is zeker vermoeiend. En een tweeling steekt elkaar aan met experimenteren en loopt vaak verschillende kanten op, wat het alleen maar ingewikkelder maakt. Want wat doe je als de een voor de zoveelste keer naar links rent en de ander naar rechts?
Wissel daarom voldoende af met je partner (of een oppas/opa’s en oma’s/…), zodat je niet steeds bozer en chagrijniger wordt. En zorg voor een omgeving waarin risico’s controleerbaar zijn: wel los lopen in de tuin, in het bos of park, op een veilige stoep, door een autovrij winkelcentrum of binnen in huis (zet dan wel die antieke vaas ergens anders neer), maar niet in de supermarkt, drukke winkelstraat of in een restaurant.
Meer lezen over de avonturen van de tweelingpapa’s? Hier vind je hun andere columns.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
Volgens opvoeddeskundige Jenny Anderson is het belangrijk om je kind te leren dat je plezier kunt blijven houden in het leren op school.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Iedereen hoopt dat z’n kind een beetje mee kan komen in de klas, maar als het mijlenver voorloopt is dat ook weer lastig. “Ik merk dat er nog steeds een taboe rust op hoogbegaafdheid.”
Suzan en Freek kunnen niet wachten op het ouderschap en fantaseren nu al over de curling ouders die zij denken te worden voor hun zoontje.