Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Ik heb mezelf en mijn omgeving altijd voorgehouden dat ik het niet erg zou vinden. Dat ik er niet mee zou zitten. Maar nu is het daadwerkelijk zo ver en… doet het me toch wel wat.
Het begon met eentje, bovenop. Die viel op. Ik bleef volhouden dat het me niet boeide. Maar ondertussen trok ik hem er toch uit. Meerdere keren. Riep gekscherend dat ik er dan vast tien voor terug zou krijgen.
Afgelopen weekend vond ik er ineens nog een. Een hele lange. Ook die trok ik eruit. Volledig in de ontkenningsfase. Maar gister zag ik er nog een. Ook een lange. Die ik dus al maanden niet eerder gespot had. Ik kan er niet meer omheen. Ik móét het nu wel gewoon toegeven. Ik word grijs. En het doet me toch meer dan ik had verwacht. Ik vind het nogal stom, eigenlijk. Ik wil niet nu al grijs haar. Dan voel ik me oud.
En ik voel me al zo vaak oud de laatste jaren. Vroeger kon ik op weinig slaap prima functioneren. Dat gaat niet meer, sinds om en nabij de geboorte van mijn eerste kind. Ik heb pijn aan mijn knieën als ik ze buig. Ik ben stijf als ik na een avond (kerst)films kijken van de bank probeer te komen of ‘s nachts naar de wc moet. Een paar uur verkeerd slapen en ik heb een week lang pijn aan m’n nek. Dat soort dingen.
Ik ben geen ijdel persoon. Ik heb geen skincare routine, geen dure shampoos, crèmepjes, conditioner. Ik draag meestal geen make-up, zo wel blijft het bij wat mascara. Ik heb zelfs nog nooit in mijn leven andere make-up gekocht, afgezien van lippenstift dan. Wat ik overigens dus eigenlijk ook vrijwel nooit meer draag. Ik vind het vaak prachtig bij anderen, maar ik heb er zelf gewoonweg geen zin in en te weinig interesse in. Je zal me ook nooit in merkkleding of met een designertas zien. Zelfde reden: het interesseert me niet.
En toch raakt iets aan het verouderingsproces blijkbaar een gevoelige snaar. Grijze haren. Lijnen in m’n voorhoofd. Wallen onder m’n ogen. Goed, dat laatste komt natuurlijk ook door het meneertje van twee jaar die (afkloppen) nu pas net ein-de-lijk doorslaapt, maar is zeker ook een ouderdomsdingetje, dat die blauwe gloed meer opvalt.
Ik zou liegen als ik nooit heb gegoogled naar botox voor die vouwen in m’n voorhoofd, die me met de jaren toch meer tegen gaan staan. Ik heb al jaren een ooglidcorrectie voor mijn hooded eyes op de planning. Wat me tegenhoudt? Geen idee eigenlijk. Geen angst. Eerder een soort laksheid. En de kosten van zo’n ingreep. Zó erg vind ik het blijkbaar ook weer niet, anders had ik er allang wat aan laten doen.
Mijn vader werd nog eerder grijs dan ik. Ergens in z’n twintiger jaren moest hij eraan geloven. Hoe vaak ik hem wel niet met haarverf in de weer heb gezien. Die ontkenningsfase zit blijkbaar in de familie. Nu kan ik zelf natuurlijk ook in de weer gaan met haarverf, maar ook daar heb ik eigenlijk… gewoon geen zin in. Mijn haar is nogal lang, ik denk dat ik zes pakjes haarverf zou moeten kopen om alles in de verf te zetten. Of elke maand een fortuin naar de kapper brengen. Nee, bedankt. Dus vanaf nu ga ik blijkbaar door het leven als een toekomstig grijze dakduif. Stom.
Meer columns van Elsemieke lezen? Je vindt ze hier.
Pubers worden groter, zelfstandiger en soms ook een tikje onhandelbaar. De ene dag hebben ze je totaal niet nodig en de volgende dag wél, maar dan graag op hun voorwaarden. Dat kan botsen.
Als je op vakantie gaat met een groot gezin, weet je één ding zeker: het blijft nooit bij alleen zonnebrand en zand tussen je tenen. In de nieuwste aflevering van Grote Gezinnen, Grote Vakanties liep de spanning onverwacht hoog op.
Het moment waarop we zolang hebben gewacht is dan eindelijk hier: Suzan en Freek kunnen hun zoontje in de armen sluiten.
Zondagavond lag Het Sinterklaasjournaal onder vuur, en die ophef is na de uitzending van gisteravond alleen maar erger geworden.
Het Sinterklaasjournaal zorgde afgelopen week voor de nodige ophef onder ouders. Toch is er iets waarvoor veel moeders het Sinterklaasjournaal wél aanzetten. Hint: niet alleen voor hun kinderen. De Hoofdpiet is onverwachts het gespreksonderwerp onder moeders geworden.
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
