Tabitha (44) woont met haar zoontjes Teun (7) en Willem (3) in Haarlem. Haar man kreeg een jaar geleden de diagnose: onbehandelbare hersentumor. Een maand later was hij overleden. Hoe ga je als gezin verder na zo’ n plotseling verlies? In deze columns krijg je een inkijkje in momenten die zij meemaken. Het eerste jaar zonder papa.
Lees verder onder de advertentie
Als het bedtijd is breng ik eerst Willem naar bed en daarna Teun. Zo heb ik een-op-eentijd met de jongens om samen rustig de dag af te sluiten. In bed lees ik hen voor en inmiddels leest Teun ook aan mij voor. Dit is een ritueel waar we niet vanaf stappen, zelfs als het eigenlijk al veel te laat is om te gaan slapen. Als ik Willem naar bed breng, zoekt hij Papa Draak wordt niet meer beter uit als voorleesboek. ‘Dat is wel een zielig boek’, zeg ik. Het gaat over een drakenfamilie, waarbij papa draak langzaam zijn krachten verliest en niet meer beter kan worden. Hij gaat dood. Het boek gaat over een vader die ALS heeft. Dat heeft Frank niet gehad, maar de verhaallijn; ziek worden, achteruitgaan en de dokters die hem niet beter kunnen maken komt helemaal overeen.
Aan het eind van het boek, als papa draak overleden is, zegt Willem: ‘Mijn papa is ook dood’.
Hij denkt even na en vraagt: ‘Had papa ook kleren aan?’
‘Ja lieverd, papa had kleding aan, dat heb je gezien toen papa in de kist lag en jij hem een knuffel gaf. Weet je dat nog?’
Hij kijkt me wazig aan.
‘Wacht ik pak de foto’s erbij.’ Op de slaapkamer van Willem heb ik een mapje liggen met foto’s van hem en Frank. Van de momenten die ze samen meegemaakt hebben: zijn geboorte, in het zwembad, op schoot, gekke bekken trekken, zijn eerste verjaardagsontbijt. Gelukkig zijn er veel foto’s en heb ik ook nog opnames waarop Frank z’n mooie donkere stem te horen is. Opnames waarop hij gek doet en grapjes maakt met de jongens. Of vol trots straalt, omdat ze hun eerste kruipbewegingen of stapjes maken.
“Mijn papa is ook dood”
En dan zijn er nog de foto’s die het verhaal van Franks ziekte vertellen. De stappen die Teun en Willem nodig hebben om later te begrijpen wat er eigenlijk allemaal in korte tijd gebeurd is. Over een foto in het ziekenhuis zegt Willem: ‘Papa heeft sokken aan’.
‘En daar is de foto dat jij over de kist hangt, er bijna invalt en jij papa een kus op zijn handen geeft. Papa met een donkerblauwe polo. Die stond hem mooi.’Ja, het was een mooie, aantrekkelijke man. Als ik de foto’s bekijk, krijg ik vlinders en tegelijkertijd een scherpe steek in mijn buik van het missen. Dan is het echt tijd voor Willem om te gaan slapen. Hij protesteert nog even maar geeft zich uiteindelijk over. Na een paar minuten is hij al in dromenland. Hopelijk dromend over een papa draak die deze keer wel beter wordt en met wie hij nieuwe avonturen kan beleven.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.