Doen jullie dat ook vaak? Je afvragen wat je kind later zal worden? Mijn dochter is de laatste tijd heel erg van het dansen. Vooral het repertoire van Nijntje Pluis brengt haar kleine babyheupjes fanatiek aan het wiegen. Als de hysterische moeder die ik ben, roep ik nu om de haverklap dingen als: ‘Jij wordt later een hele goede danseres.’
Maar mijn kind zou ook zomaar stylist kunnen worden. Ze lijkt namelijk al erg een mening te hebben over welke kledingstukken wel en welke vooral niet gedragen moeten worden. Zo brult ze als er een trui over haar hoofd moet en trekt ze 25934 keer per dag haar sokken uit. Maar misschien is dat meer een baby-ding dan een stylisten-ding. Ze zou ook zomaar kok kunnen worden. Ze hangt buitensporig veel in de keuken rond als er in dit huis gekookt wordt. Maar misschien is dat meer omdat er weleens wat eetbaars op de grond valt. De kans is waarschijnlijk groter dat ze later stofzuiger wordt dan kok.
Wat mijn dochter ook graag doet is met een bal spelen. Misschien wordt ze wel profvoetballer, maar dat ga ik nooit in het openbaar roepen. Dat doet werkelijk iedere ouder, roepen dat zijn kind later profvoetballer wordt. Toen ik jong was, had je vriendenboekjes. Bestaan die nog steeds? Enfin, 90% van de antwoorden in vriendenboekjes bestonden toen al uit het woord ‘profvoetballer’. Altijd in het handschrift van de moeder. I rest my case. Zeer onorigineel.
Veel ouders vinden het stiekem een heel leuk idee als hun kind hen achterna gaat, carrière-wise. Nu doe ik van alles met tijdschriften, maar daar lijkt mijn dochter niet veel affiniteit mee te hebben. Enkel affiniteit met het aan flarden scheuren van tijdschriften. Ook kan ze niet goed schrijven, maar dat kun je een kind van 11 maanden niet echt kwalijk nemen. Haar vader werkt in de plantensector, maar planten bejegent ze ook alleen nog maar op uiterst agressieve wijze. Er lijkt niet bepaald passie of voorliefde voor aanwezig, zal ik maar zeggen.
Die voorliefde voor balspel heeft ze trouwens in de verste verte niet van mij. Als kind had ik juist altijd balangst. Ik had een bloedhekel aan gym en al helemaal wanneer er ballen mee gemoeid waren. Ik werd regelmatig geacht een bal te vangen en stelde dan iedereen vreselijk teleur door alleen maar als een bezetene weg te duiken. Het leek wel alsof ik de enige was die het gevaar van zo’n keiharde bal op je hoofd een beetje realistisch kon inschatten. Sinds ik moeder ben, is die balangst weer buitenproportioneel opgelaaid. Afgelopen zomer stond het zweet op mijn rug toen ik met een pasgeboren baby’tje in de kinderwagen langs een veld vol voetballende kinderen moest lopen. Ik fantaseerde over de snoekduiken die ik zou maken als de bal plots op de wagen af zou vliegen. Toen we laatst gingen babyzwemmen, ergerde ik me dood aan het feit dat er ook grote kinderen met een bal aanwezig waren in het bad. Zagen ze dan niet dat er een baby ter plaatse was? En snapten ze niet dat baby’s hele tere fontanelletjes hebben en zo?
Op een zeker moment kwam er ook daadwerkelijk een bal met een bloedvaart onze kant op. Hij belandde met een flinke plons op het water, vlak naast mijn baby. Want eerlijk is eerlijk, als het erop aankomt blijk ik helemaal niet in staat tot een snoekduik. Veel te sloom. Nou, je begrijpt, ik kookte. Ik moest me ontzettend inhouden om niet woest naar een badmeester te rennen, een stel kinderen te verzuipen en mijn vriend uit te schelden vanwege zijn uitblijvende snoekduik. Tot ik zag dat mijn kind moest lachen. Ze vond het werkelijk hilarisch, de bal die vlak voor haar neus een flinke plons maakte. Ik snapte er werkelijk… tja, geen bal van. Maar goed, het is dus vrij duidelijk dat ze profvoetballer wordt. Of iets met waterpolo. Maar dat zal je mij niet horen zeggen.
Tara (29) is moeder van dochtertje Rosie (11 maanden). Volg haar momlife via Instagram.com/tarastokdijk
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.