Fotografie: Paulien van Beusekom
Mijn dochter (1,5) heeft een nieuwe obsessie: mandarijnen. Als moeder vond ik dat een prettige ontwikkeling. In mandarijnen zitten namelijk vitaminen en mineralen. In het begin juichte ik deze obsessie daarom toe. Daar ben ik vanaf vandaag mee gestopt. Mijn dochter had namelijk voor 10 uur ‘s ochtends al vijf mandarijnen op.
Ze is er ook vrij dwingend over, die mandarijnen. Ze kan het woord niet uitspreken, maar met gebaren en hoge, schelle geluiden zeer goed kenbaar maken dat ze er een wil. En dat ze die liever gisteren dan vandaag gepeld en gesneden in een bakje overhandigd had willen krijgen. Toen ik vandaag na de vijfde mandarijn besloot dat het wel welletjes was, werd me met even hoge, schelle geluiden kenbaar gemaakt dat dit besluit niet werd gewaardeerd.
Ik maak me zo’n 15% zorgen om de overmatige mandarijnenconsumptie van mijn dochter. Die 15% bestaat bijna geheel uit de angst om hier zelf failliet aan te gaan. Een blauwe bessenobsessie zou beslist mijn financiële ondergang betekenen. Maar om haar dieet maak ik me 0% zorgen. Dat zit zo: anderhalfjarigen zijn heel wispelturig. Het kan zomaar zijn dat ze morgen een ontzettende afkeer tegen mandarijnen heeft.
Het is al vaker gebeurd. Zo reageerde ze ooit op doperwten alsof het ‘t lekkerste was dat ze ooit heeft gegeten. Wij lieten direct vrachtladingen aanvoeren, want dat is wat je doet als je kind iets met vitaminen accepteert. De volgende dag moest ze ervan kokhalzen.
Rosie mag nu een half jaar met de pot mee eten, maar haar eetpatroon is me nog steeds een raadsel. Natuurlijk weet ik wat haar eetpatroon zou moeten zijn, maar de ene dag eet ze alsof ze Frans Bauer bij de Chinees is en de andere dag gaat er geen hap in. Tekst en uitleg geven is nog niet haar sterkste punt, dus ik heb vaak geen flauw idee waarom er wel of niet gegeten wordt.
Die vitaminen en mineralen ben ik trouwens ook minder serieus gaan nemen. De afgelopen weken ben ik namelijk getroffen door ieder virusdeeltje dat zich ergens in de neusholte van een peuter op de kinderopvang bevond en door mijn dochter mee naar huis werd genomen. Mijn vriend is precies nergens door getroffen. Belachelijk oneerlijk, want ik ben altijd heel erg bezig met het nuttigen van vitaminen en mineralen en hij vooral met het nuttigen van snacks. Dat hij overduidelijk een betere weerstand heeft dan ik, daar heb ik dan ook behoorlijk de pest in.
Ook heb ik geleerd dat het nuttigen van twaalf mandarijnen op een dag het ziek worden ook niet tegenhoudt. Dat is gebleken uit wetenschappelijk onderzoek, uitgevoerd door mijn dochter.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nu te pre-orderen via Uitgeverijseptember.nl.
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Suzan en Freek hebben op Instagram een ontroerende update gedeeld, vergezeld van een prachtige foto waarop Suzan trots haar babybuik laat zien.
Claire, de driejarige dochter van Maxime, zal in het nieuwe seizoen van Chateau Meiland een stuk minder te zien zijn. Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft ingegrepen, vertelt Erica Meiland aan Veronica Magazine.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (8) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Het lijkt allesbehalve pais en vree in huize Molkenboer-Meiland. Martien Meiland maakt zich namelijk zorgen over het huwelijk van zijn dochter Maxime en haar man Leroy.