Fotografie: Paulien van Beusekom
Mijn dochter (1,5) heeft een nieuwe obsessie: mandarijnen. Als moeder vond ik dat een prettige ontwikkeling. In mandarijnen zitten namelijk vitaminen en mineralen. In het begin juichte ik deze obsessie daarom toe. Daar ben ik vanaf vandaag mee gestopt. Mijn dochter had namelijk voor 10 uur ‘s ochtends al vijf mandarijnen op.
Ze is er ook vrij dwingend over, die mandarijnen. Ze kan het woord niet uitspreken, maar met gebaren en hoge, schelle geluiden zeer goed kenbaar maken dat ze er een wil. En dat ze die liever gisteren dan vandaag gepeld en gesneden in een bakje overhandigd had willen krijgen. Toen ik vandaag na de vijfde mandarijn besloot dat het wel welletjes was, werd me met even hoge, schelle geluiden kenbaar gemaakt dat dit besluit niet werd gewaardeerd.
Ik maak me zo’n 15% zorgen om de overmatige mandarijnenconsumptie van mijn dochter. Die 15% bestaat bijna geheel uit de angst om hier zelf failliet aan te gaan. Een blauwe bessenobsessie zou beslist mijn financiële ondergang betekenen. Maar om haar dieet maak ik me 0% zorgen. Dat zit zo: anderhalfjarigen zijn heel wispelturig. Het kan zomaar zijn dat ze morgen een ontzettende afkeer tegen mandarijnen heeft.
Het is al vaker gebeurd. Zo reageerde ze ooit op doperwten alsof het ‘t lekkerste was dat ze ooit heeft gegeten. Wij lieten direct vrachtladingen aanvoeren, want dat is wat je doet als je kind iets met vitaminen accepteert. De volgende dag moest ze ervan kokhalzen.
Rosie mag nu een half jaar met de pot mee eten, maar haar eetpatroon is me nog steeds een raadsel. Natuurlijk weet ik wat haar eetpatroon zou moeten zijn, maar de ene dag eet ze alsof ze Frans Bauer bij de Chinees is en de andere dag gaat er geen hap in. Tekst en uitleg geven is nog niet haar sterkste punt, dus ik heb vaak geen flauw idee waarom er wel of niet gegeten wordt.
Die vitaminen en mineralen ben ik trouwens ook minder serieus gaan nemen. De afgelopen weken ben ik namelijk getroffen door ieder virusdeeltje dat zich ergens in de neusholte van een peuter op de kinderopvang bevond en door mijn dochter mee naar huis werd genomen. Mijn vriend is precies nergens door getroffen. Belachelijk oneerlijk, want ik ben altijd heel erg bezig met het nuttigen van vitaminen en mineralen en hij vooral met het nuttigen van snacks. Dat hij overduidelijk een betere weerstand heeft dan ik, daar heb ik dan ook behoorlijk de pest in.
Ook heb ik geleerd dat het nuttigen van twaalf mandarijnen op een dag het ziek worden ook niet tegenhoudt. Dat is gebleken uit wetenschappelijk onderzoek, uitgevoerd door mijn dochter.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar boek ‘Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap’ is nu te pre-orderen via Uitgeverijseptember.nl.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Emoties kunnen je dag maken of breken, en soms voelt het alsof je verdwaalt in een eindeloze doolhof van gevoelens. Maar stel je eens voor dat je als kind gezonde manieren heeft ontwikkeld om die wirwar te ontrafelen. Dat noemen we emotionele intelligentie: het vermogen om je eigen emoties te herkennen, te benoemen en te […]
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.