Column Saskia
Saskia Toonen (36) is getrouwd en moeder van A. (5) en B. (1.5). Ze schrijft en spreekt over emoties, het ego, moederschap, mentale gezondheid en rouw. Eerlijk, luchtig en altijd herkenbaar.
‘Ah, hij doet z’n oogjes open, kijk nou’. Met z’n vieren drukten ze hun neuzen tegen het plexiglas aan. Ik keek vanuit mijn bed aan de andere kant van de couveuse toe en realiseerde me plots; ik heb zijn open oogjes nog niet gezien. Mijn man zag de tranen over mijn wangen en dirigeerde onze ouders de kamer uit door de ziekenhuiskoffie warm aan te bevelen.
‘Is het niet slim als je even gaat rusten?’ vroeg ie zacht. Na de narcose had ik niet meer geslapen. Ik dwaalde tussen morfineroes en werkelijkheid in en probeerde iedere glimp van ons kindje in de couveuse op te vangen. ‘Ik kan niet slapen’, snikte ik, ‘ik moet hem in de gaten houden’. Premature baby’s kunnen de eerste dagen dippen was mijn man uitgelegd toen ik buiten bewustzijn in de OK lag. Sinds ik dat hoorde, hield ik de wacht.
Een verpleegkundige kwam binnen. ‘Zou mijn vrouw kunnen buidelen?’ Mijn man voelt soms beter aan wat ik nodig heb dan ikzelf. Ze glimlachte, ‘natuurlijk’. Voor de tweede keer in zijn tien-uur-oude leven kreeg ik onze zoon op mijn borst. Veilig. Bij mij. Eindelijk samen. Ik doezelde weg.
”Mijn man zag de tranen over mijn wangen en dirigeerde onze ouders de kamer uit door de ziekenhuiskoffie warm aan te bevelen”
Toen ik wakker werd stonden onze ouders weer in de kamer. Nu rondom mijn bed. Ik voelde me eindelijk onderdeel van de situatie. Ze bewonderden ons zoontje, op míjn borst. Ik voelde z’n warme lijfje. Rook zijn zachte kruin. Ik zag zijn oogjes opengaan. En voelde het moedergevoel in mijn gehavende buik opstaan.
Vandaag, op 17 november, is het wereld prematurendag. Een dag waarop internationaal wordt stilgestaan bij de impact die vroeggeboorte heeft. Ook ons eerste kindje kwam, in januari 2019, te vroeg. Al hadden wij ‘geluk’ qua weken, gewicht en benodigde zorg, het had nog zoveel slechter gekund. Voor alle ouders wiens start ook zo anders was dan verwacht, die uren, dagen, weken waakten en wachtten om hun kindje mee naar huis te nemen; vandaag denk ik aan jullie.
Wil je meer te weten komen over Saskia? Volg haar avontuur op Instagram via @saskiatoonen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Waarom jouw ‘moeilijke’ kind weleens hoogbegaafd kan zijn? Tekenen van hoogbegaafdheid zijn namelijk niet zo herkenbaar als je in eerste instantie zou denken.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
Opvang of een gastouder voor je kind, het kan nogal een struggle zijn en daarmee dus ook ontzettend stressvol. Zo ook voor Jill. Want wat als je gewoon moet werken, maar je kunt je kinderen nergens onderbrengen?
Ah, kinderen. Wanneer ze een gigantische flapuit de wereld in gooien en jij met het schaamrood op je kaken de schade probeert te verminderen.
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.