Bron: Eigen beeld
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Je zou mij in vele opzichten een nonchalante moeder kunnen noemen. De moedermaffia zou me misschien zelfs als verwaarlozende, ontaarde mafkees bestempelen wanneer ik het volgende statement maak; fietshelmpjes voor dreumesen op loopfietsen vind ik idioot. Overbescherming van de hoogste wereldorde. Een product wat in een winkel speciaal voor helikopterouders wordt verkocht.
Kijk, ik zal het onderbouwen. Een dreumes (laten we een brede range pakken van de leeftijd 1 tot 2 jaar) gaat nogal vaak onderuit. Iets met een combinatie tussen willen lopen, maar dat nog niet goed kunnen, willen rennen maar dat nog niet goed kunnen. Het linkerbeen juist proberen te positioneren ten opzichte van het rechterbeen maar dat nog niet goed kunnen. Kortom, een dreumes kan heel veel niet.
Begrijp me niet verkeerd, kinderen op deze leeftijd maken een werkelijk waar ongelooflijke ontwikkeling door waar elke buitenstaander eigenlijk alleen maar voor kan buigen. Cognitief, sociaal-emotioneel, motorisch, op alle vlakken vinden er sprongen plaats die wij als volwassenen never nooit meer zouden kunnen bolwerken op dat niveau. Echt waar, een dreumes is een wonderbaarlijk wezen.
Mijn dreumes, is inmiddels eigenlijk een peuter. Hij is de 2 ruim gepasseerd. Nog steeds gaat er motorisch gezien van alles mis. Hij loopt met z’n hoofd tegen de tafel aan, struikelt over een voetbal die hij daar net zelf heeft neergelegd of gooit een steen weg die door een vreemd soort worp op z’n eigen teen terecht komt. Mijn punt; ik zou mijn zoon eigenlijk de hele dag wel rond kunnen laten lopen met een helm.
‘De moedermaffia zou me misschien zelfs als verwaarlozende, ontaarde mafkees bestempelen’
En nou zie ik af en toe dreumesen in de jongere categorie voorbij sukkelen op hun loopfiets met een helm die hun hele hoofd topzwaar maakt. Met zo’n ielig nekje die dat wiebelende hoofd nauwelijks ondersteuning kan bieden. En dan nog proberen te focussen op je loopfiets. Terwijl je vervolgens nadat je er de brui aan hebt gegeven met je helmvrije koppie, keihard over de stoeprand struikelt omdat je afgeleid werd door een kat.
Uiteraard kan ik me voorstellen dat je je kind, wanneer die inmiddels met een rotvaart op allerlei gevaartes met 2,3 of 4 wielen rondscheurt door de wijk wil behoeden voor een schedelfractuur. Maar is de dreumes met fietshelm niet een fenomeen wat is ontstaan door Westerse beschermingsdrang? Ik zie de Zuid-Afrikaanse kinderen namelijk nooit met een helm op rondkarren. Die gaan gewoon vol zelfvertrouwen op hun zelfgemaakte zeepkist een berg af. Zonder helm, maar wel met veel lol.
Kijk in Zuid-Afrika heb je ook overbescherming, maar dan in een totaal andersoortige categorie. Zo voerde ik gisteren het volgende gesprek met een Zuid-Afrikaanse vriend, die ik vertelde over een weekendje weg met mijn oudste zoon. Toen ik vertelde dat ik onder andere van plan was om een mooie hike met hem te gaan maken, verscheen er een diepe fronsrimpel in zijn voorhoofd. ‘Oké’, zei hij, ‘heb je een taser?’. Ik proestte het uit door de totale absurditeit van de vraag; ‘Natuurlijk niet!’, antwoordde ik.
‘Hmmm’, zijn frons werd groter, ‘Oké, je gaat morgen weg? We moeten voor de tijd even een goed mes voor je zien te regelen’. Say what? Inmiddels hardop lachend antwoordde ik ‘alsof ik weet wat ik met een mes aan moet!’, waarop hij een soort gebaar maakte die uitstekend zou passen in een goeie slasher-movie.
Fietshelmpjes voor dreumesen, je taser mee als je gaat hiken met je kind, verschil moet er wezen denk ik dan maar. Misschien zien de Zuid-Afrikanen me nu ook als een onverschillige, naïeve moeder. En ergens is dat dan maar zo. Ik ga op pad met mijn zoon, zonder taser, fietshelm of machete. Met een ontzettend Hollands, niet te vertalen naar het Engels, gedachte in m’n achterhoofd; het zal wel loslopen.
Meer lezen van Laurie? Neem een kijkje op haar blogpagina!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Een zacht ruisend geluid op de achtergrond. Voor veel ouders is white noise vaste prik bij bedtijd. Het geluid – alsof er een föhn of stofzuiger aanstaat – zou baby’s helpen sneller in slaap te vallen en beter door te slapen. Maar een expert waarschuwt nu voor dit populaire hulpmiddel.
Kim Feenstra (40) neemt even een pas op de plaats. In het programma Gelukkig hebben we de foto’s nog! kijkt het model terug op haar leven, en vertelt dat een nieuwe romance er voorlopig niet in zit.
Beschuit met muisjes! Sabrina uit ‘Grote Gezinnen, Grote Vakanties’ is bevallen van haar tiende kind. En de naam is prachtig.
In het najaar kan de temperatuur ’s nachts flink dalen. Maar hoe weet je of je kindje het écht niet te koud heeft in bed? Twee kinderslaapcoaches delen belangrijke signalen waaraan je kunt zien dat het misschien tijd is voor een extra laagje kleding of een warme slaapzak.
Schermen zijn niet meer weg te denken uit het gezinsleven. Even een filmpje tijdens het koken, een tablet in de auto of YouTube als rustmoment. Maar steeds meer experts waarschuwen: bij jonge kinderen kan overmatige schermtijd al vroeg sporen nalaten. En opvallend genoeg is dat soms zichtbaar met een heel simpele test.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week het dilemma van Georgina (38). Ze heeft haar kleuter namelijk niet onder controle en schaamt zich hiervoor.