Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (7) en dochter (9) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Lees verder onder de advertentie
“Kinderen opvoeden als je een uitgebreid cv bij de GGZ hebt, is best een uitdaging. Sowieso is de cocktail van hormonen, slaaptekort en een Mount Everest aan verantwoordelijkheidsgevoel een pittige. Laat staan als je op sommige dagen al meer dan genoeg hebt aan jezelf.
Lees verder onder de advertentie
Toch moet je er staan. Niet alleen voor de dagelijkse zorgtaken, maar juist voor de emotionele ontwikkeling van je kind. En da’s wel even iets anders dan op de automatische piloot boterhammen smeren. Want hoe zorgt je ervoor dat je niet dezelfde fouten maakt als de fouten die jou in je leven zo ontzettend belemmerd hebben, en dat nog steeds volop doen?
Niet mijn sterkste punt
Ik vind het heel belangrijk dat mijn kinderen zich geliefd voelen. Ik knuffel ze elke dag, ruimschoots vaker dan één keer. Ik zeg dat ik van ze houd, dat ik trots op ze ben en we kunnen over alles praten. Ik hoop dat dit een goede basis is voor zelfvertrouwen – en liefde. Dat mijn kinderen weten dat ze er mogen zijn met alles dat bij hen hoort. Maar natuurlijk heb ik ook zwakke punten. Wat betreft loslaten, laat ik bijvoorbeeld best wat liggen.
Lees verder onder de advertentie
Het is vast geen verrassing dat het niet mijn sterkste punt is. Controleverlies vind ik net zo zuur als balsamicoazijn en mayonaise bij elkaar opgeteld. Ik zie de wereld als een plek vol gevaar, waarin je continu op je hoede moet zijn. Probeer dan maar eens uit te stralen dat je vertrouwen mag hebben in wat er komen gaat. Ik twijfel eraan of ik mijn kinderen daar genoeg in kan ondersteunen. Gelukkig kwam er een aantal jaar geleden een klein beetje hulp op mijn pad.
Lijfspreuk
In 2021 stond het boek ‘Coco kan het’ centraal tijdens de Nationale Voorleesdagen. Over een vogeltje dat niet uit durft te vliegen en een moeder die haar helpt (of beter gezegd; haar gewoon van een tak af schopt). ‘Dit is het’, dacht ik. Onze nieuwe lijfspreuk! En die sloeg aan. Hoe vaak ik mijn jongste niet heb horen zeggen: ‘Coco kan het, ik kan het!’ En natuurlijk is het niet zo dat er ineens niets meer spannend was. Of dat dingen geen moeite meer kostten. Maar het hielp om dingen te proberen in plaats van ze bij voorbaat al niet aan te durven. Zelfs ik probeerde deze lifestyle eigen te maken: practice what you preach, óók als je naar de tandarts moet of door een tunnel rijdt.
“Ik moest even slikken na deze live-verwoesting van mijn lijfspreuk. Het gaat helemaal niet altijd goed, hoe hard je het ook probeert.”
Lees verder onder de advertentie
Ik begon er warempel bijna in te geloven, in deze positieve benadering van het leven. Tot vorig jaar zomer. Onze hoogbejaarde kat kwam naar binnen door het luikje. In zijn bek een jong vogeltje. Midden in de woonkamer scheurde hij het arme beestje aan flarden. De onfortuinlijke nestverlater werd, op de pootjes na, compleet opgegeten. En zo veranderde ‘Coco kan het’ in ‘Coco can‘t’. Ik moest even slikken na deze live-verwoesting van mijn lijfspreuk. Het gaat helemaal niet altijd goed, hoe hard je het ook probeert.
Vasthouden en loslaten
Ondertussen zijn de kinderen al wat ouder en horen we Coco’s spreuk niet vaak meer thuis. Gelukkig is het mechanisme erachter iets dat ze onthouden hebben. Een spreekbeurt, door het gat zwemmen, zelf een chocomelk bestellen in een café.. Spannende dingen, maar de trots die je op hun gezichten ziet als ze het gedaan hebben, is onbetaalbaar.
Opvoeden is continu balanceren tussen vasthouden en loslaten, tussen uitdagingen aangaan en accepteren dat iets niet haalbaar is. Dat is voor iemand met angsten niet anders dan voor iemand zonder. Uiteindelijk maken alle ouders fouten, en kan niemand zijn kinderen voor alle nare dingen behoeden. En dat is ook niet erg. Het belangrijkste is dat je er alles aan doet om je kinderen een goede basis te geven. Want als het fundament goed is, is het zoveel gemakkelijker om vrolijk door het leven te vliegen. Ook als dat vliegen een keer niet lukt.”
In de glossy Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Bizarre, hormonale of gewoonweg crazy aankopen. We doen ze allemaal weleens. Wekelijks vertelt een moeder aan Kek Mama over haar grootste, duurste of vreemdste miskoop. Deze keer Chantal (35) die een dure winterjas kocht voor haar dochter.
Kinderen slepen hun knuffel overal mee naartoe. Ze slapen met hun lievelingsbeer en troosten zich ermee bij verdriet. Maar wist je dat sommige ouders de knuffels van hun kind regelmatig opbergen in de vriezer? De reden is verrassend.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.