Kirsten Schilder: ‘Hoe ouder ik word, hoe vaker ik het voel’

Kirsten Schilder Fotografie: Kee & Kee
Kirsten Schilder
Kirsten Schilder
Leestijd: 3 minuten

Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.

Lees verder onder de advertentie

Terug in de tijd

Soms lijkt het alsof de tijd een lus maakt. Ik zit op de bank met een kop thee in mijn hand, terwijl uit de speakers een bekend deuntje klinkt. Nikki zingt luidkeels mee met een nummer uit mijn jeugd. Niet zomaar een stukje, ze kent élke regel, élk refrein, tot in de kleinste nuance. “Mááá”, roept ze met een grijns, “je zingt het verkeerd!”

Lees verder onder de advertentie

Ik lach, misschien een beetje beschaamd. Hoe kan het dat zij de tekst beter kent dan ik? Ooit was dit míjn nummer. Ik draaide het eindeloos op mijn discman. Dat vereiste nog beleid: niet te wild bewegen, want dan sloeg de cd over. Nu zweeft dezelfde muziek moeiteloos via Spotify door de kamer via Nikki’s playlist. Dezelfde melodieën, andere context.

Mijn moeder zei ooit dat oma worden zo mooi is omdat je de kindertijd opnieuw beleeft, maar dan met iets meer afstand. Ik begin te begrijpen wat ze bedoelde. Niet omdat ik al oma ben, maar omdat ik via Nikki, Julian en Jackie, telkens kleine stukjes van mijn eigen jeugd terug zie.

Een onverwachte tijdreis

Laatst struinde ik Marktplaats af, op zoek naar iets leuks voor Jackie. Ik vond Onderuit! en Modewijzer. Officieel natuurlijk voor haar, maar ik geef toe: ik ben degene die het het leukst vind. Op zondagmiddagen zitten we samen aan tafel, spelletjes voor ons, 90’s-hits op de achtergrond. En terwijl Nikki zonder aarzelen meezingt, voel ik me voor even weer veertien. Alsof de tijd op pauze heeft gestaan.

Lees verder onder de advertentie

Er zijn meer van dat soort momenten. Als ik over de zaterdagmarkt in Volendam loop en daar ineens weer de bekende schuimblokken zie liggen. Of die zwart-witte poppetjes, weet je nog? Misschien neem ik ze dit weekend wel mee. En als ik goed zoek, vind ik vast nog ergens zo’n plastic speentje aan een felgekleurd koordje. Precies zoals vroeger.

Hoe ouder ik word, hoe vaker ik het voel: niet alles hoeft voorbij te gaan. Sommige dingen keren gewoon terug, in een nieuwe jas, via je kinderen. En dat is misschien wel het mooiste wat de tijd ons geeft. Geen verlies, maar een herhaling met een andere melodie.

Meer lezen van Kirsten? Hier vind je haar andere columns.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken