Beeld: Michelle van den Broek Fotografie
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (4 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Ik ben echt een babymoeder. Ik weet het, voor sommige moeders kan dat hele eerste jaar niet snel genoeg voorbij gaan, maar ik heb dat niet. Ja, oké, dat slaaptekort is heftig. Ja, oké, borstvoeding geven en een jaar (of anderhalf, in mijn geval) in dienst staan van iemand anders en je lichaam moeten delen is ook heus niet altijd leuk. Maar nu mijn jongens wat ouder zijn, mis ik dat babyknuffelen zo erg. Ik kan eindeloos met een baby in een draagzak lopen of op de bank liggen en kroelen met een slapende baby. Héérlijk.
Gelukkig zijn er ook leuke dingen aan ouder wordende kinderen, want als ik alleen het eerste jaar van het leven van mijn kinderen echt leuk had gevonden, was dat natuurlijk wel wat treurig geweest. Mijn buurvrouw zei ooit over haar eigen (inmiddels ruimschoots volwassen) kinderen: ‘Bij elke nieuwe fase, dacht ik weer: nu zijn ze écht op hun leukst’. Hoe fijn is dat? Ik hoop zo dat ik dat ook zo ga ervaren bij mijn eigen kinderen.
Een van de dingen die ik leuk vind aan kinderen die ouder worden (de oudste is inmiddels net een paar dagen vier jaar), is dat we nieuwe, eigen tradities maken met ons gezin. Als ik terugkijk op mijn jeugd, merk ik nu dat de fijne herinneringen die zijn overgebleven vaak met tradities te maken hebben. Paaseitjes zoeken in de tuin, paaseieren schilderen en opeten met het paasontbijt. Troep verkopen op de kleedjesmarkt op Koninginnedag, om het verdiende geld meteen weer uit te geven aan nieuwe troep van diezelfde kleedjesmarkt. Een al versierde woonkamer op de ochtend van je verjaardag en, niet te vergeten, de traditionele kringverjaardag met familie. Dat soort dingen, je snapt m’n punt.
Omdat mijn ouders uit elkaar gingen toen ik vijftien was, hebben we nu geen blijvende, gezamenlijke tradities meer, en dat vind ik best jammer. Daarom ben ik nu steeds op zoek naar tradities voor mijn eigen gezin. Op die zoektocht zit alleen nog niet echt een rem. Alles wat ook maar neigt naar iets wat een traditie zou kunnen zijn, grijp ik met beide handen aan. Zo staan er ongeveer al zes weken enorm lage paastakken op de eettafel, waardoor je steeds moet bukken als je er langs wilt. Mega onhandig, maar samen paastakken versieren met de hangertjes is nu een nieuwe traditie. Ook hebben we al even lang chocolade paaseitjes in huis. En van die lekkere paaskoekjes. We gaan dit jaar voor het eerst naar een kasteel om daar paaseitjes te zoeken, en als we dat een keer gedaan hebben, dan moet dat volgend jaar dus ook, want: traditie. Ook thuis paaseitjes zoeken en een uitgebreid paasontbijt kan natuurlijk niet ontbreken.
Ik sla er wellicht wat in door, maar je moet wat. Beter iets dan niets, zullen we maar zeggen. De kerstboom samen optuigen is ook traditie, met kerstmutsen op. Ballonnen en slingers op onze verjaardagen en de jarige mag kiezen wat we gaan eten (de jongste mag dat ook vanaf het moment dat hij meer gaat zeggen dan papa en poes, want die twee dingen staan beide niet op het menu). Uit eten met Valentijnsdag. Een van mijn collega’s maakt een Valentijnspakketje voor haar kinderen, mega cute. Nu wil ik dat ook doen, en als ik dat ga doen, is dat dus ook weer een traditie die elk jaar terug moet komen. Elk weekend eten we samen afbakbroodjes uit de oven met een eitje erbij. We gaan elk jaar naar de Sinterklaasintocht. Met Kerst, als rasechte kerstgekkie, is het programma eigenlijk ook altijd hetzelfde, al is dat aan vervanging toe want het is eigenlijk veel te druk. Tradities mogen ook gewoon worden aangepast, laten we het daarover eens zijn.
Tradities maken met een baby is wat lastig, omdat ze maar heel kort echt baby zijn. Inmiddels zijn de boys op een leeftijd dat het wél kan en daar geniet ik zo van. En ik ben zo benieuwd wat de komende jaren nog aan nieuwe tradities gaan brengen.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
