Beeld: Canva
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Mieke keek in het dagboek van haar dochter.
Mieke, moeder van Mara (10): “Ik weet nog goed dat ik het deed. Stiekem. Met kloppend hart en een stemmetje in mijn hoofd dat riep: ‘Niet doen, Mieke, dit hoort niet!’ Maar dat andere stemmetje – het bezorgde – was harder die dag. En dus schoof ik voorzichtig het kussen opzij en pakte het dagboek van mijn dochter Mara.
Ze is tien. Een vrolijke, gevoelige meid die meestal honderduit kletst over alles wat haar bezighoudt. Maar de laatste tijd was ze stiller. Trok zich vaker terug. En dat boekje? Dat ging tegenwoordig élke avond mee naar bed, als een soort schatkistje vol geheimen.
Ik wilde gewoon even kijken. Even gluren in dat hoofd van haar. Misschien stond er wel iets in dat kon verklaren waarom ze zich zo anders gedroeg. Iets in mij wist dat ik een grens overging, maar iets anders in mij – sterker – kon het niet laten.
Eerlijk is eerlijk: het was vooral heel alledaags wat ik las. Over haar vriendinnen, hun zelfverzonnen dansjes, een ruzie thuis, haar broertje die ze soms ‘om te gillen irritant’ vindt. Maar toen las ik over een jongen in haar klas. Ik schrok van wat ik las. Hij zette haar steeds voor gek, sloot haar buiten bij spelletjes en zei nare dingen.
Mijn maag trok samen. Was dit… pesten? Die avond begon ik een luchtig gesprekje, alsof ik gewoon even wilde bijkletsen. Ik liet niks merken over wat ik had gelezen, dat vond ik het minste wat ik kon doen. Maar gaandeweg – en met een beetje doorvragen – kwam het eruit. Ze vond het niet meer leuk in de klas. Die jongen maakte haar onzeker en voelde zich klein.
Mijn hart brak. Maar gelukkig kon ik nu wel iets doen. Er volgden gesprekken met haar juf, met de ouders van die jongen, en met Mara zelf natuurlijk. En het mooie: iedereen luisterde en het werd opgepakt. Vrij snel merkte ik het verschil – Mara lachte weer als ze thuis kwam. Ze ging weer met plezier naar school.
Ik voel me ergens nog steeds schuldig. Alsof ik haar vertrouwen heb geschonden, zonder dat ze het weet. En dat zal ik haar ook nooit vertellen. Maar aan de andere kant ben ik zó blij dat ik het wist. Dat ik haar daardoor kon helpen, voordat het erger werd.”
Rima loog jarenlang tegen haar zoon over wat er op zijn bord lag. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
