Bron: Getty Images
Iedere vrouw kent ze: de momenten waarop je hart en hoofd lijnrecht tegenover elkaar staan. De momenten waarop er geen zwart-witantwoord bestaat, maar je jezelf blijft afvragen: wat is nu het juiste om te doen? Mila heeft dit bij de babyshower van haar beste vriendin.
Mila: “Een paar dagen geleden verloor ik mijn kindje na tien weken zwangerschap. Het was mijn eerste. Zo pril nog, maar o zo gewenst. De roze wolk was nog amper opgestegen, of hij werd ruw uiteen getrokken. Mijn wereld stond stil, terwijl die van anderen gewoon doorging.
Zoals die van mijn beste vriendin. Haar zwangerschap verloopt voorspoedig, gelukkig maar. Ik gun haar alles. Haar blijdschap, haar buik en natuurlijk straks haar baby. Maar het doet op dit moment ook even pijn. Alles aan haar zwangerschap confronteert me met wat ik net verloren heb. En over een week staat haar babyshower gepland.
Ik wil niets liever dan er voor haar zijn op zo’n bijzondere dag. Ze was er ook voor mij, toen ik lag te huilen in bed. Maar de gedachte aan spelletjes met rompertjes, taart met roze schoentjes erop en het vasthouden van haar babyspullen… het verstikt me.
Mijn buik is nog wat ronder dan voor de zwangerschap, mijn hormonen gieren nog rond en bij elke kinderwagen die ik zie, schieten mijn ogen vol. Hoe moet ik dan vrolijk meedoen aan zo’n middag? Hoe moet ik lachen terwijl ik vanbinnen breek?
Het liefst ga ik niet. Maar dan voel ik me schuldig, want zij heeft dit moment verdiend. En als haar beste vriendin hoor ik daar gewoon te zijn. Toch? Ik denk dat ze het zou begrijpen als ik het eerlijk uitleg. Ze kent me door en door. Maar stel dat dit een kras achterlaat op onze vriendschap? Dat ze zich toch afgewezen voelt op haar grote dag? Of dat ik later spijt krijg dat ik er niet bij was?
De uitnodiging ligt op mijn keukentafel en ik kijk er elke dag naar. En ik weet het écht niet. Wat kies ik: mijn hart, of mijn vriendschap? Wat zouden jullie doen?”
Alexa ging wel naar de babyshower van haar vriendin, maar die verliep niet zonder slag of stoot: ‘Ze smeet het babyshower-cadeau zo door de kamer heen’. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Femke, die in de clinch ligt met haar zoon over zijn vervolgopleiding.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Leonie en Maarten waren altijd aan het kibbelen over geld. Om nog maar te zwijgen over de stress en haast en al het gedoe dat opvang en school opleveren. Ze besloten: hij zou stoppen met werken en voor de kinderen zorgen en zij ging fulltime werken.
Je zou denken dat zelfstandigheid bij je kind vooral komt door een heleboel taken en zelf overal over mag beslissen. Dat ze van alles zelf moeten doen, zelf moeten kiezen en zoveel mogelijk vrijheid krijgen. Maar verrassend genoeg werkt het juist andersom! Te veel keuzes en te veel zelf moeten beslissen kunnen kinderen juist overweldigen. […]
Elke generatie heeft zo z’n eigen stijl van ouderschap, maar de kloof tussen millennials en boomers is enorm. Boomers groeiden op met tough love: strenge regels, bijna geen schermtijd (want dat was er gewoon nog niet) en het idee dat kinderen zo snel mogelijk zelfstandig moesten worden. Nu hun kids zelf ouders zijn, kijken boomers […]
Huisdieren, ze zijn onderdeel van je gezin. Vaak zelfs eerder deel van jullie gezin dan je kinderen. Je houdt zielsveel van ze, maar soms drijven ze je zo tot waanzin dat je ze eigenlijk gewoon per direct bij het asiel wilt afzetten. Deze week Erna en de hond Zoran.
