Bron: Pexels
Roos is gescheiden van de man waar ze twee kinderen mee kreeg. Nu heeft ze een jaar later een nieuwe vriend, maar loopt er tegenaan dat haar kinderen deze man niet accepteren.
Roos (41), samen met Marc (42), moeder van Jessie (12) en Tom (10): “Een jaar geleden ben ik gescheiden van mijn toenmalige man. Wij hadden geen prettig huwelijk, het enige fijne wat ik eraan heb overgehouden zijn eigenlijk mijn kinderen. Het was ook geen drama, we hadden niet enorm veel ruzie of nog erger, maar achteraf zou ik niet weten waarom ik ook alweer verliefd op hem ben geweest.
Mijn kinderen hebben veel moeite met de scheiding. Ze waren enorm verdrietig en kunnen tot op de dag van vandaag niet goed wennen aan het nieuwe ritme van doordeweeks bij mij en om het weekend bij hun vader. We hebben sinds de scheiding veel strijd. Mijn zoon is erg boos en heeft enorme driftbuien en mijn dochter heeft angstklachten ontwikkeld.
Ik kon me hier best schuldig over voelen, tot ik verliefd werd op Marc. We werkten al jaren bij hetzelfde bedrijf, niet als directe collega’s, maar op andere afdelingen. Wel vond ik hem altijd al enorm knap. Dat heb je wel eens met mensen toch, dat je gewoon een soort aantrekkingskracht voelt? Destijds natuurlijk niks mee gedaan, maar nu Marc en ik allebei gescheiden waren, besloten we een keer een drankje te doen.
Van het een kwam het ander, ik ben nog nooit zo verliefd geweest. Wat een heerlijk gevoel is dat! Ik voel me echt een verliefde puber. Alle narigheid van het afgelopen jaar verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik aan Marc denk. Ik wil het liefst non stop bij hem zijn en zou het liefst ook al gaan samenwonen. Maar daar zit een probleem: mijn kinderen accepteren Marc niet.
Altijd als Marc bij ons is, weigeren mijn kinderen met hem te praten. Mijn dochter verdwijnt naar boven en laat zich niet meer zien, ook niet voor het eten. Mijn zoon negeert Marc volledig, hij doet net of hij er niet is. Als hij al iets zegt, heeft hij een grote mond. Ik ben een keer ontzettend boos geworden op hen en gezegd dat dit onacceptabel gedrag is, maar dat heeft het eigenlijk alleen maar erger gemaakt.
Ik weet het eerlijk gezegd echt niet meer. Ik wil natuurlijk dat mijn kinderen gelukkig zijn, maar ik wil ook mijn eigen geluk niet opzij schuiven. Ik ben zo verliefd op deze man. Het voelt onmogelijk om deze relatie af te kappen. Ik wil dat gewoon echt niet. Zelfs niet voor mijn kinderen. Wat nu?”
Ook onze columnist Patricia merkt dat een nieuwe partner in je leven aanpassen is, ook voor de kinderen. Daarover lees je hier meer.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Schaatskoningin Irene Schouten (32) zat eind vorig jaar nog op een roze wolk: ze werd voor het eerst moeder van haar zoontje Dirk. Samen met haar man Dirk-Jan genoot ze volop van het nieuwe gezinslevens. Maar die roze wolk sloeg al snel om in zorgen toen bleek dat Dirk kampte met gezondheidsproblemen.
Geheimen fluisteren, eindeloos knuffelen, hun mening geven (soms nogal luid): een kind laat met verrassende signalen zien dat het zich veilig voelt bij je. Wij delen er een paar.
De ene dag is je zesjarige een knuffelkont die geen moment van je zijde wijkt, de andere dag smijt ze boos de deur dicht omdat jij haar verkeerd hebt aangekeken. Herkenbaar?
Elise (36) is moeder van twee zoontjes (6 en 4) en schrijft met veel liefde korte verhalen over het moederschap en alles wat daar onverwacht bij komt kijken. Haar verhalen zijn fictief, maar vaak geïnspireerd op de wereld van ouderschap met een flinke scheut herkenning, humor en een tikkeltje overdrijving. Tegelijkertijd werkt ze aan haar […]
Elsemieke (31) is samen met T (33), moeder van twee zoontjes (4 en 2) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Want als je er zelf even niet uit komt, kan je wel wat hulp gebruiken. Deze week vraagt Romy (40) zich af: ‘Moet ik de juf aanspreken op haar actie, of leer ik mijn dochter dan dat ze overal mee weg kan komen?’
