Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Ruby (29) geeft les aan Chi in groep 8.
Lees verder onder de advertentie
Dinsdagochtend, geschiedenisles. Ik heb de kinderen gevraagd om een historisch object mee te nemen van thuis. Iets wat de geschiedenis tastbaar maakt. Boet (11) heeft een jaargang Donald Ducks uit 1983 bij zich – van zijn vader. Diane (10) komt met een krulspeld van haar oma aanzetten. Pien (11) met de teddybeer van haar moeder toen zij een baby was. Pieter (10), een kleine jonkheer, toont een hoofdstel waarmee zijn overgrootvader paardreed. Mijn leerlingen kijken rumoerig toe.
Als laatste is Chi (11) aan de beurt. Een geadopteerd, van oorsprong Chinees meisje. Ze heeft een witte steen bij zich. “Bij deze steen ben ik gevonden”, zegt ze. Er valt een stilte. “Ik was er te vondeling gelegd door mijn geboorteouders. Mijn papa is die plek gaan bezoeken, hij heeft die steen meegenomen.” Ik ben in de war. Dit is zoiets groots. Hoe moet ik dit begeleiden? Maar Chi, kordaat, begeleidt het zelf wel, merk ik algauw.
“Wat is dat, von-de-ling?” vraagt Kiki. Chi: “Dan leggen je ouders je ergens neer als baby en dan hopen ze dat een aardig iemand je vindt. Meestal word je naar een kindertehuis gebracht. Ik ook. En toen kwamen papa en mama me ophalen.” Je kunt een speld horen vallen in de klas. Het is de grootste angst van kinderen hun ouders kwijt te raken.
“Je kunt een speld horen vallen in de klas. Het is de grootste angst van kinderen hun ouders kwijt te raken”
Lees verder onder de advertentie
Sep: “Weet je waarom je ouders je niet wilden houden?” Chi: “Ik denk dat het komt doordat de mensen maar één kind mochten krijgen van de regering. Omdat er anders te weinig te eten was, of te weinig werk. En in China willen de mensen vooral jongens, omdat ze die meer waard vinden dan meisjes. Dus werden meisjesbaby’s vaak te vondeling gelegd. Zodat de ouders bij de volgende baby kans hadden op een jongetje.”
“Waarom vinden ze jongens meer waard?” vraagt Fiep verontwaardigd. “Dat is in China nou eenmaal zo”, zegt Chi. “Vooral in de dorpjes. Jongens werken daar mee op het land en hebben de familienaam. Meisjes helpen in de keuken en als ze trouwen gaan ze bij de familie van hun man wonen, dus dan kunnen ze moeilijk voor hun ouders zorgen.”
“Wil je je echte ouders leren kennen?” vraagt Christiane. “Zoals bij Spoorloos?” Chi: “Papa en mama zijn mijn echte ouders. Die houden van me. Ze zouden me nooit weggeven.” Het is ook bijna onmogelijk haar geboorteouders te vinden, zegt ze. Omdat het strafbaar was wat ze deden, dus moest Chi in het grootste geheim worden weggedaan. “Vind je dat erg?” vraagt Constantijn. “Nee”, zegt Chi. “Ik vind het fijn hier.”
Lees verder onder de advertentie
Een-kindpolitiek
Na afloop zie ik Chi blij naar buiten huppelen met haar vriendinnetjes. Ik ben zo trots op haar, en zo ontroerd. Zo blij dat ze lieve ouders heeft, Jan en Marianne. Zo blij dat ze later kan gaan studeren, iets wat in China maar de vraag zou zijn, terwijl ze superslim is. Anders dan die Chinese leiders, denk ik boos bij mezelf. China kampt door de een-kindpolitiek van destijds met een vrouwentekort, waardoor veel mannen geen vrouw meer kunnen vinden – er zijn er te weinig. Chi zijn ze in ieder geval kwijt.
Dit artikel staat in Kek Mama 08-2022.Meer verhalen van De juf? Lees hier de eerdere afleveringen.Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:*Goedkoper dan in de winkel*Lees elke maand als eerst Kek Mama*Gratis verzondenAbonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.