Online gokverslaving: ‘Ik heb minstens 20.000 euro over de balk gesmeten, vrees ik’

Amber (37), getrouwd met Sjors (44), is marketingmanager en moeder van twee dochters van 6 en 8:

“Sjors is ondernemer en behoorlijk succesvol. Ik verdien daarnaast ook een heel goed salaris; we hebben echt niets te klagen. ‘Bij jullie kan altijd alles’, laat mijn moeder regelmatig met een bepaalde ondertoon vallen. Daarmee doelt ze op ons uitgavenpatroon, dat is inderdaad op veel vlakken vrij exorbitant.

Ik rijd elke twee jaar in een nieuwe auto, gewoon omdat ik dat leuk vind. We hebben een huis aan het water en een boot aan de steiger en er zijn jaren bij dat we zomaar vier keer op vakantie gaan. Onze dochters zien er altijd uit om door een ringetje te halen, net als ik. Ik let zelden op de prijs. Als ik het leuk of lekker vind, koop ik het.

“‘Geld moet rollen’ is een motto dat Sjors en ik allebei hanteren”

Dat Sjors daar zo relaxed in is, maakt het voor mij ook een stuk makkelijker. Ik heb een vriendin die iedere uitgave aan haar man moet verantwoorden. Daar zou ik bloednerveus van worden. ‘Geld moet rollen’ is een motto dat Sjors en ik allebei hanteren. Het heeft bij mij echter de afgelopen jaren iets te hard en vooral onzinnig gerold.

Een avondje uit

Voor corona gingen Sjors en ik regelmatig een avond uit. Dan begonnen we in een goed restaurant en gingen we daarna door naar het casino. Ik hou van de spanning van gokken. Het hele sfeertje vind ik geweldig. Het is natuurlijk het leukst als ik zelf met dikke winst naar huis ga, maar mijn hart gaat net zo hard tekeer als iemand anders heel veel geld binnen sleept met een spelletje.

Sjors kan altijd goed stoppen. Ik niet. Ik ben mateloos, in veel dingen. Het bij één glas wijn houden kan ik bijvoorbeeld ook niet. Doe mij minstens een hele fles – daarom drink ik ook zelden. Gelukkig weet Sjors mij altijd wel te remmen in het casino. Als hij aan het einde van een avond zegt dat het genoeg is, protesteer ik nog een beetje, maar dan ga ik wel met hem mee.

Online gokken

Toen de casino’s verplicht waren de deuren te sluiten, baalde ik enorm. Daar gingen onze avondjes uit. De lockdowns vielen me zwaar. Ik moest thuiswerken en kreeg ook nog eens de kinderen 24/7 om me heen. Aan het einde van de dag was ik volledig afgedraaid; ik ben geen juf, deed mijn werk onder hoogspanning en was voortdurend ruzies tussen de meiden aan het sussen.

“Ik deed mijn werk onder hoogspanning en was voortdurend ruzies tussen de meiden aan het sussen”

Dat ik online een gokje waagde, zag ik niet als gevaarlijk. Ik had het verdiend, die ontspanning, en bovendien; wat kon ik anders doen? Wij hebben geen hond waar ik mee kon wandelen. En met lezen moet je bij mij al helemaal niet aan komen, daar heb ik het geduld niet voor. Ik heb een beetje sensatie nodig en dat bood het online casino me. Een van de eerste keren online gokken won ik 2000 euro. Ik liet het Sjors zien die verre van enthousiast reageerde. ‘Kijk daarmee uit, als er iets verslavend is, is het dat wel’, zei hij nog. Ik wilde het niet horen.

Lees ook – ‘Ik was verslaafd aan shoppen’ >

Verslavend

Die leuke winst bleek eenmalig. Zo nu en dan stond ik wel even in de plus, maar nooit lang. Het geld dat ik won, vergokte ik ook weer – en nog meer. Ik stond mezelf toe eens in de week online te gokken. Ik leefde naar dat moment toe en niet zelden redde ik het niet. Dan bleek ik na vier, vijf dagen toch te zwak en dacht ik dat het best even kon, tien minuutjes maar. Alleen zo werkt het niet. Tien minuten wordt een uur en voor ik het wist had ik weer een nieuw bedrag ingezet. Ik vergokte soms op een avond wel 500 euro, in etappes.

Ik beheer onze financiën thuis, waardoor Sjors niets doorhad. De ene keer betaalde ik het van mijn eigen rekening, dan weer van onze gezamenlijke rekening of ik hevelde wat over van de spaarrekening. Vertellen deed ik het hem niet meer. Er viel ook niets leuks te melden; ik verloor onder de streep alleen maar.

Steeds weer nam ik me voor te stoppen. Iedere keer zou de laatste keer zijn. Dat ik een verslaving had wist ik wel, maar ik drukte het weg. Het kwam door corona. Ik had stress. Het zou vanzelf wel weer stoppen. Ik had overal een smoesje voor, ik loog keihard tegen mezelf. Ondertussen voelde ik me steeds depressiever worden, ik zat steeds slechter in mijn vel.

De laatste keer

Sjors ontdekte het een halfjaar geleden. Hij zocht naar een afschrijving in onze bankrekening en kwam allemaal bedragen tegen die hij niet herkende; de ene keer 150 euro, dan weer 300 euro; altijd ronde bedragen. Ik moest met de billen bloot. Sterker nog: ik wilde ook met de billen bloot.

Waar een avondje casino met Sjors me een goed gevoel opleverde, had het online gokken me vooral in de greep. Ik dacht er vrijwel dag en nacht aan. En het was ook zo eenvoudig binnen handbereik; ik deed het gewoon op mijn telefoon. Dagelijks kreeg ik in mijn mail een aanbod voor gratis spins of coins: als ik er 100 kocht, kreeg ik er 50 bij – dat werk. Ik kon het niet weerstaan.

“Hij schrok ontzettend dat ik in zijn bijzijn zo ongelukkig was”

In tranen heb ik Sjors opgebiecht wat er speelde. Hij schrok ontzettend. Niet eens zozeer vanwege al het geld dat ik feitelijk gewoon had weg gegooid, maar meer van het feit dat ik in zijn bijzijn zo ongelukkig was; hij had niets doorgehad. Sjors had zich tijdens corona helemaal op de zaak gestort. Tijd voor elkaar hadden we amper nog. We waren allebei moe, chagrijnig en zaten vol zorgen. In plaats van elkaar daarin zien en steunen, vluchtte ik in iets wat me steeds een zeer kortdurende kick gaf. Stom en ontzettend zonde van het geld.

Stoppen

Ik ben in therapie nu en dat gaat goed. Ik heb zowel op mijn telefoon als op mijn computer een app die alle goksites blokkeert. Ik word nog wel getriggerd door al die reclames voor online gokken. Als je er goed over nadenkt is het toch absurd dat mensen gelokt worden op die manier hun geld uit te geven?

Ik weet zeker dat ik geen terugval meer zal krijgen, hoewel ik altijd alert moet zijn. De wil om te stoppen was er bij mij ook echt, dat scheelt. Ik wil niet langer gokbedrijven sponsoren en ik kon het daarnaast niet langer verteren dat ik zo rücksichtslos met geld omging terwijl zoveel anderen elk dubbeltje moeten omdraaien.

“Meer mensen kampen met een gokverslaving dan we denken”

Ik heb eens in de week een een-op-een-gesprek met een psycholoog en daarnaast heb ik een keer per week een online groepsmeeting. Ik ben niet de enige met dit probleem, hier kampen meer mensen mee dan we denken. Toch schaam ik me er verschrikkelijk voor. Ik dacht altijd dat dit iets was voor puberjongens of tokkies, in elk geval niet voor een fulltime werkende moeder van twee kinderen.

Of ik het mijn meiden ooit durf te vertellen weet ik niet. Ik durf in elk geval niet op te tellen wat ik over de balk heb gesmeten. Het is minstens 20.000 euro, vrees ik. We hadden daar echt iets veel beters mee kunnen doen – al had ik het maar aan een goed doel gedoneerd.”

Dit artikel staat in Kek Mama 09-2022.

Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.