‘Ik heb nooit gedroomd van een vaste baan en sprokkel mijn geld bij elkaar’

“Ik ben krijtbordtekenaar voor restaurants en werk elke zomer als afwasser en kassamedewerker op het rondreizende theaterfestival De Parade. Sinds vorig jaar heb ik een eigen bedrijf: BusGordijn. Ik naai gordijnen voor bussen die je kunt bevestigen met magneten. Deze winter werk ik twee dagen per week in een lunchzaak. Zo sprokkel ik mijn inkomen bij elkaar. Ik heb nooit gedroomd van een vaste baan van negen tot vijf om mijn hypotheek te kunnen betalen.

Hollen of stilstaan

Met al die verschillende baantjes is het hollen of stilstaan. M’n inkomen varieert nogal. De ene maand draai ik een omzet van vijfhonderd euro, de volgende maand verdien ik ineens tweeduizend euro in één week omdat er veel gordijnen worden besteld. Dat geld investeer ik meestal weer in mijn bedrijf door stoffen en magneten in te kopen.

Mijn jaarinkomen is niet hoog. Per maand komt er gemiddeld duizend tot vijftienhonderd euro netto binnen. Mijn huur bedraagt € 658. Ik ontvang maandelijks € 309 huursubsidie, € 95 zorgtoeslag en € 177 kindgebonden budget, en elk kwartaal € 122 kinderbijslag. Best veel geld, want ik geef helemaal niet zoveel uit aan Mas.

Zijn joggingbroeken en shirts koop ik bij Zeeman – ik vind het onzin veel geld uit te geven aan kleren waar hij binnen een paar maanden weer is uitgegroeid. Mas zit op zwemles en heeft een abonnement op Donald Duck. Boeken en spelletjes koop ik bij de kringloopwinkel, daar koop ik ook cadeautjes voor verjaardagen en sinterklaas. Stukken goedkoper dan de speelgoedwinkel. En ik hoor Mas nooit klagen dat hij iets tekortkomt.

Lening

Toen mijn vader overleed, woonden mijn broer en ik nog thuis. We kregen allebei € 55.000 toen zijn huis werd verkocht. Daarvan heb ik € 50.000 geleend aan drie collega’s die een hotel begonnen in Portugal. Ik wilde ze graag helpen en hoef zelf geen koophuis. We hebben in goed overleg een contract opgesteld en inmiddels hebben ze de helft van het totaalbedrag alweer terugbetaald. Met dat geld heb ik mijn woning ingericht en een bus gekocht. En nu is het op.

Toen ik een paar maanden geleden niet meer kon pinnen, leende ik de pinpas van mijn ex. We hebben nog steeds een goede band, werken samen op De Parade en steunen elkaar als het nodig is. Ik heb toen wel mijn vrienden in Portugal gevraagd een bedrag aan mij over te maken. Ik zie de rest van de lening als een buffer waarvan ik op dat soort momenten gebruikmaak.

Lees ook: ‘Vrienden verklaarden me voor gek toen ik mijn eigen kindertheater begon’ >

Sparen voor later

Ik ben opgevoed met het idee dat je moet sparen voor later. Mijn vader zette altijd geld opzij. Dat hij zelf nooit van dat geld heeft kunnen genieten, vind ik doodzonde. Van mijn ex, de vader van Mas, heb ik geleerd dat je geld ook gewoon kunt uitgeven. Ik spaar momenteel nauwelijks, er staat € 383 op mijn spaarrekening, maar verbras mijn geld ook niet. Ik zou ook niet weten waaraan ik het moet uitgeven. Ik ga nooit op zomervakantie omdat ik in de zomer op De Parade en andere festivals werk, hoef geen dure kleding of make-­up en drink met vriendinnen liever thuis een glas wijn dan in de kroeg.

Maandelijks geef ik twaalfhonderd euro uit aan vaste lasten. Dat is inclusief telefoon, internet, gas en licht, belastingen en boodschappen. Eén keer per week bestel ik mijn boodschappen online via Picnic. Dat is goedkoper dan iedere dag naar de supermarkt – daar ben ik geneigd meer in het winkelwagentje te gooien dan ik nodig heb.

Zomermaanden

Ik heb een sociale huurwoning in Amersfoort, maar zou het liefst fulltime in mijn brandweerbus wonen. Het is mijn duurste aankoop ooit, achtduizend euro, en ik ben er dolgelukkig mee. Omdat het een oldtimer is, betaal ik geen wegenbelasting. ’s Zomers wonen Mas en ik erin als ik op festivals werk. Dat is zo fijn: altijd buiten en veel gezelligheid om ons heen.

Tijdens de zomermaanden werkt Mas op De Parade in ruil voor consumptiebonnen voor ijsjes, poffertjes, de zweefmolen en voorstellingen. Op die manier leert hij de waarde van geld kennen. Mas maakte twee jaar geleden zelf een voorstelling voor de medewerkers van De Parade waarmee hij 27 bonnen verdiende. Hij betaalde eerst zijn medewerkers uit en hield uiteindelijk elf bonnen over. Die geeft hij vervolgens amper uit, dat vindt hij zonde.

Mas is een hosselaar, net als zijn vader. Hij regelt dat-­ie dingen gratis krijgt en voor niets in de zweefmolen mag. Afgelopen zomer maakte hij vlogs over alle acts en restaurants op het terrein, in ruil voor drie bonnen per filmpje. Toen hij zijn vader en mij vroeg zijn vlogs te filmen, wilde hij eerst weten wat hij ons daarvoor moest betalen. Ik vind het goed dat hij nu al weet dat je omzet iets anders is dan je winst. En dat werken hartstikke leuk is.”

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.