Alleenstaande moeder Sacha: ‘Meestal heb ik zo’n drie- of vierhonderd euro’

”Ik heb niet vaak zesduizend euro op mijn rekening hoor, was dat maar zo. Als ik een paar coachings heb afgerond kan er soms veel geld opstaan, maar dan moeten de vaste lasten er nog af. Meestal heb ik zo’n drie- of vierhonderd euro. Het komt af en toe voor dat ik familie moet vragen of ze me te hulp kunnen schieten als er ineens een hoge rekening op de mat valt. Ik vind dat niet leuk, maar het is een scenario waar ik rekening mee hield toen ik twee jaar geleden voor mezelf begon.

Ik ben bepaald niet de enige loopbaancoach of mindfulness-trainer in Nederland; je hebt een lange adem nodig wil je een naam opbouwen. Het is het me waard, want er is niets dat ik liever doe dan dit: andere mensen helpen ontdekken of wie ze zijn klopt met wat ze doen. Zoals ik dat zelf ook heb geleerd.

Redden in mijn eentje

Ik heb mijn dochter in mijn eentje gekregen, via een ivf-behandeling met behulp van een donor. Op dat moment had ik nog een goedbetaalde baan als sales director bij een televisiezender.

Dat ik dolgraag moeder wilde worden was natuurlijk een kwestie van gevoel, maar ik heb goed doorgerekend of ik het allemaal zou redden in mijn eentje. De hypotheek voor mijn Amsterdamse etage, vier dagen opvang voor Kate, kleren… nou ja, alles zou op mijn schouders terechtkomen. De doorslag gaf de gedachte dat alle mogelijke misère die mij zou kunnen treffen, bijvoorbeeld dat ik mijn baan zou kwijtraken, tijdelijk zou zijn. Dat ik daarvoor mijn kinderwens niet on hold moest zetten. Bovendien, er zijn gezinnen met vier kinderen die van hetzelfde inkomen moeten rondkomen.

Burn-out

De misère kwam er, want ik kreeg een burn-out. Een jaar daarvoor was ik met Kate verhuisd van Amsterdam naar een dorpje aan de kust, waar mijn jongere broer met zijn vrouw en drie zoontjes wonen. De rust en de natuur deden ons allebei goed. Het was ook fijn dat ik nu mijn familie in de buurt had.

En toch was de rust van het dorp niet genoeg. Ik begon te bezwijken onder mijn werk, waar het na een reorganisatie steeds drukker werd. Ook begon het me steeds meer dwars te zitten dat ik Kate ’s ochtends als eerste kind naar de crèche bracht en ’s avonds als laatste ophaalde. En dan deed ik uit pure vermoeidheid soms ook nog kribbig tegen haar. Niet lang nadat mijn tweede zwangerschap tot mijn verdriet was misgegaan, heb ik me ziek moeten melden. Het werd tijd aan mezelf toe te geven dat het niet meer ging. Dat ik niet meer gelukkig was in mijn werk, en moest gaan doen wat ik echt wilde.

Mijn eigen bedrijf

In december 2014, exact een jaar nadat ik me had ziekgemeld, schreef ik mijn bedrijf YAPA in bij de Kamer van Koophandel. Gelukkig zijn mijn werkgever en ik op een nette manier uit elkaar gegaan. Met het geld dat ik meekreeg, heb ik mijn schuld kunnen afbetalen – mijn huis in Amsterdam stond onder water toen ik het verkocht. Ook kon ik investeren in drie kostbare coachingopleidingen. Daarna was het geld helemaal op.

Lees ook: ‘Ik heb het nog geen dag zwaar gevonden als alleenstaande moeder’ >

‘Ik ben een leukere moeder geworden’

Kate en ik woonden in een leuk huisje op het erf van een boerderij. De veertienhonderd euro huur kon ik niet meer opbrengen. En een nieuwe hypotheek kon ik als startende eenpitter ook vergeten. Ik had het geluk dat mijn ouders hun huis in Frankrijk net hadden verkocht: dat geld stond toch maar niks te doen op de bank, zei mijn vader. Ik heb een familiehypotheek kunnen afsluiten en een betaalbaarder huis gevonden, om de hoek bij mijn broertje.

Aan woonlasten ben ik nu elfhonderd euro kwijt, mijn totale vaste lasten zijn zo’n achttienhonderd euro. Uit eten ga ik nooit. Kleding voor mezelf koop ik niet. Kate draagt tweedehands kleding. Ik zie het als een sport zo goedkoop mogelijk boodschappen te doen. Daar heb ik geen moeite mee, je moet kleine stappen zetten om te komen waar je wilt.

Ik geloof bovendien dat ik een leukere vriendin en moeder ben geworden: vroeger luisterde ik vaak maar half, was altijd bezig met andere dingen. Het enige dat ik moeilijk vind is dat ik, tijdens een dagje strand, nooit eens onbekommerd een glas wijn of kop koffie kan bestellen. Ietsje meer geld voor dat soort dingen, dat zou prettig zijn. Daarom denk ik om er een parttime baantje bij te zoeken, dat niet te veel van mij vergt.

Belangrijk in het leven

Ik heb vriendinnen die plotseling ook alleen komen te staan voor de zorg van hun kind. Dan hoor ik vaak: jeetje Sacha, nu besef ik pas hoe heftig het voor jou is er altijd alleen voor te staan. Maar weet je wat het is: ik wéét niet beter. En ik doe het niet alleen, want ik heb ontzettend veel lieve mensen om me heen die me helpen.

Aan de lessen die ik anderen als mindfulness-trainer bijbreng heb ik zelf ook veel. Ik raak niet meer zo snel in paniek, lig niet meer urenlang te piekeren in bed, ik ken mijn eigen grenzen en ben veel liever voor mezelf. In plaats van een overbezette carrièrevrouw ben ik nu regelmatig hulpmoeder op de school van Kate, of pas ik ‘s middags op mijn neefjes. Financieel mag mijn leven nog aan een zijden draadje hangen, ik doe nu wel wat ik echt belangrijk vind in mijn leven.”

Dit artikel heeft eerder in Kek Mama gestaan.

In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.