“Ik sta zo’n twee jaar ingeschreven bij Stichting Matchis (de organisatie die stamceldonoren en patiënten met elkaar verbindt) als ik in december 2018 word opgeroepen als match. Na een intensieve medische keuring en de daadwerkelijke operatie, vertelt de arts mij iets waar ik nog wekelijks aan terugdenk: mijn stamcellen zijn bedoeld voor een baby, een jongetje dat nota bene net zo oud is als mijn eigen zoon. Op het moment dat ik dat hoor, barst ik in tranen uit. Van verdriet, omdat ik als moeder niet wil weten door wat voor heftige tijd zijn ouders gaan. Maar ook van blijdschap, want hoewel ik iederéén die laatste sprankel hoop gun, een baby nog een kans op leven kunnen bieden is wel heel bijzonder.
Gek misschien, maar een jaar lang twijfelde ik om Stichting Matchis te bellen om te horen hoe het met het kindje gaat. Want wat nu als het slecht nieuws is, raakt het me dan niet te veel? Gelukkig trekt mijn vriend me uiteindelijk over de streep: mocht het kindje overleden zijn, dan heb ik er wel alles aan gedaan. En zo is het. Dan krijg ik een telefoontje dat mijn stoutste dromen overtreft. Niet alleen hoor ik dat de match 100 procent was, ook vertelt de medewerker van Stichting Matchis dat de peuter in goede gezondheid verkeert.
Lees ook ‘Hierdoor sta ik er nóg vaker bij stil dat een gezond kind hebben niet vanzelfsprekend is’ >
Omdat stamceldonatie volgens de wet anoniem is, zal ik nooit te weten komen wie het kindje precies is. Wel mag ik zijn ouders een brief schrijven. Ook anoniem, maar dat maakt me eigenlijk niks uit. Ik wil gewoon laten weten dat ik na al die tijd nog steeds aan ze denk. En dat ik het als een geschenk zie dat ik hun kind heb mogen helpen. Want, zoals ik eerder geleden al schreef: naast dat ik iets heb gegeven, heb ik er veel meer voor teruggekregen: extra bewustwording dat het hebben van een gezond kind niet vanzelfsprekend is – iets waar ik voorheen nog te weinig over nadacht.” Beeld: Marco Kolanus In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
Ava Tamar (34) heeft een driehoeksrelatie met Floris (37) en Becca (26) en een relatie met Amanda (30). Alina (6), de dochter van Floris, en Tamar (1), de zoon van Becca, zijn een belangrijk onderdeel van haar leven. Ava Tamar is intimiteitscoach.
