Beeld: Canva
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
Hoeveelste kindje: Tweede
Welke termijn: 40
Duur van de bevalling: 75 minuten
Waar: Thuis
Mijn tweede bevalling, mijn verloskundigenpraktijk had heel duidelijk genoteerd in blokletters: ‘BELLEN IS RIJDEN’. Mijn eerste bevalling is best snel gegaan en ik wilde eigenlijk graag in bad bevallen. Toen was de wens nog om dat in het ziekenhuis te doen, maar dat lukte niet omdat het zo snel ging. Deze keer wilde ik juist graag weer thuis bevallen, maar ook graag in bad. Dus we hadden dit keer wel een bevalbad gehuurd.
Op de uitgerekende datum, ‘s ochtends vroeg rond 4:00 uur, had ik wat krampen. Ik herkende ze niet als weeën, maar ze waren wel vervelend en ik kon er niet meer van slapen. Na 2,5 uur waren ze ook weer helemaal weg. Ik ben om 13:00 uur een dutje gaan doen met onze dochter en mijn man is gaan golfen. Iets voor 15:00 uur werden mijn dochter en ik weer wakker en kreeg ik een berichtje dat mijn man weer onderweg was en of hij nog even de auto kon wassen. Ja hoor, prima.
Om 15:10 uur kwam hij bij ons boven en is hij vast naar beneden gegaan met onze dochter. Ik ben nog even gaan plassen en daarna dacht ik, hey, daar zijn de krampen weer. Om 15:15 uur was ik beneden en werden deze krampen steeds intenser en begon ik ze te herkennen. Dit waren toch echt weeën. Mijn man zei gelijk: ‘Bel nou de verloskundige!’ Ik wilde het nog even aankijken. Een kwartiertje later heb ik eerst mijn ouders gebeld om onze dochter op te komen halen en daarna dan toch ook maar de want anders had ze het niet gehaald. Maar dat wist ik toen natuurlijk nog niet.
Mijn ouders waren er al heel snel en om 15:46 uur was ook de verloskundige er. Ondertussen is mijn man naar boven gegaan om het bevalbad op te zetten. Ik begon over de baarkruk, dat ik daar graag op wilde, maar de verloskundige zei: ‘Ik ga nergens meer heen.’ Ze wilde niet eens meer terug naar de auto lopen, bang dat de baby in de tussentijd al geboren zou worden.
Ze vroeg of we mijn ontsluiting wilden meten, maar dat wilde ik nog niet. ‘Ik ben bang dat het gaat tegenvallen’, waren mijn woorden. Wij zijn toen ook naar boven gegaan, waar ik de kam weer heb gepakt, omdat dat de eerste keer zo fijn werkte. Ik heb de weeën staand aan ons bed opgevangen. Ook dit keer kwamen ze heel snel achter elkaar, ik had het idee dat ze wat heftiger waren dan bij de eerste keer. Ik heb nog even geplast en dacht even dat mijn vliezen gebroken waren, maar dit was nog niet gebeurd.
Om 16:15 uur gingen de weeën over naar persweeën. Dit was dus allemaal in een uur tijd gebeurd. Mijn man was nog steeds bezig met het bevalbad en had het nog niet in de gaten, maar nu had ik hem toch echt nodig om weer tegendruk te geven op mijn rug. Het bad was bijna vol… maar ik kon me eigenlijk niet meer bewegen. Aan het bed bleef ik staan.
Al snel zagen we de vliezen en toen volgde snel zijn hoofd al, nog in de vliezen. De vliezen bleven intact, tot op het laatste moment. Toen hij er bijna volledig uit was, braken de vliezen pas. Hoe bijzonder! Op de uitgerekende datum en in de vliezen geboren (oké, half dan). Daar was onze zoon, om 16:25 uur geboren. Helemaal gezond en wel. Ook deze keer moest ik een klein beetje gehecht worden, dit ging prima. Gelukkig deed mijn bekken veel minder pijn dan na mijn eerste bevalling! Dat was een enorme opluchting.
Ook weer heel positief. Het was natuurlijk wel een beetje te verwachten dat het weer snel zou gaan, maar zo snel, dat had ik niet verwacht.
WOW, dit ging nog sneller. Maar ik was ook heel erg blij!
Ook weer super positief, hele fijne hulp van de verloskundige en van mijn man. Enige nadeel… weer niet in bad. Dat vind ik wel jammer, maar ik kon gewoon echt niet meer bewegen tijdens de persweeën.
Je kan het! Wij vrouwen zijn er voor gemaakt. En elke bevalling is uniek, of je kindje nou vaginaal of met een keizersnede geboren wordt. You rock, mama!
Meer bevallingsverhalen lezen? Lees hier het bevallingsverhaal van Maud: ‘Ik moest door de brandweer uit het raam getakeld worden’
Wil jij jouw bevallingsverhaal ook delen? Stuur een mailtje naar redactie@kekmama.nl.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
