Kies nú voor een abonnement met korting 
‘Mensen vragen weleens of ik anorexia heb, maar ik ben hartstikke gezond’
‘Kind, neem een gehaktbal of heb je soms anorexia?’ Als magere spriet krijg je de raarste opmerkingen naar je hoofd geslingerd.
CHLOË HUBNER (32) IS VERLOOFD MET LENNART (31) EN MOEDER VAN ELLIOT (2,5) EN OLIVE (6 MAANDEN)
“Boterhammen en croissants besmeer ik met roomboter en in de wintermaanden doe ik het stamppottendieet: dan eet ik een paar keer per week stamppot als lunch én diner. Toch kom ik geen grammetje aan. Die bouw zit in mijn genen, ik heb Indische roots. Mijn ouders, zussen en nichtjes: iedereen in onze familie is slank.
'Ze dachten dat ik anorexia had'
Opmerkingen over mijn figuur kreeg ik pas toen ik rond mijn twintigste in een lingeriezaak ging werken. Klanten vroegen of het wel goed met me ging: ‘Kind, neem eens een gehaktbal, of eet je soms helemaal niet?’ Ze dachten dat ik anorexia had. Pijnlijk hoor, dat is een ernstige ziekte waaraan je dood kunt gaan. Ik ben dun, maar hartstikke gezond.
Als puber vond ik winkelen vreselijk: broeken zaten te wijd, een beha had ik niet nodig. Vaak stond ik jankend in het pashokje. Nog steeds is het een crime – zie maar eens een fatsoenlijke broek te vinden als je mijn maat hebt.
'Ik hoop dat mijn dochter voller wordt'
Mijn zoon is een lastige eter, vooral ’s avonds. Ik weet dat het een fase is, maar schiet weleens in de stress. Elliot heeft mijn bouw. Als hij maar niet nog smaller wordt, denk ik dan. Ter compensatie geef ik hem overdag extra veel pap en boterhammen. Ik hoop dat mijn dochter wat voller wordt. Olive is pas zes maanden, maar ik kan daar nu al over piekeren.
'Stop een paar bakstenen in je jaszakken'
Na mijn zwangerschappen ben ik iets aangekomen, maar die kilo’s lijken er nu weer af te gaan. Ik baal daarvan, ik was net zo blij met mijn grotere cupmaat. Voor mijn vriend maakt het allemaal niks uit, die vindt me prachtig zoals ik ben. We maken er soms grappen over. Waait het buiten hard, dan adviseert hij me een paar extra bakstenen in mijn jaszakken te stoppen.”
De hele portrettenserie staat in Kek Mama 01-2018.
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
