Bron: Unsplash
Je denkt iemand heel goed te kennen, tot je er op een dag achter komt dat diegene er een heel ander leven naast heeft. Het klinkt als iets uit een slechte film, maar het overkwam Suzan (43) echt.
“Mijn, inmiddels ex, man en ik hebben samen drie kinderen. Een zoon van 16 en twee dochters van 14 en 10. We leken voor de buitenwereld altijd het perfecte gezinnetje en eerlijk gezegd waren we dat in mijn ogen ook wel.
Natuurlijk hadden we ook weleens onze ruzies en nee, de vonken vlogen er al bijna tien jaar niet meer echt vanaf in bed, maar we hadden het goed. We waren gezond, hadden een mooi huis en genoeg geld. Leuke kinderen en fijne familie en vrienden. Letterlijk niets te klagen.
Mijn man had een goede baan waarvoor hij veel naar het buitenland moest. Met name naar Spanje, omdat daar een grote fabriek stond waar hij bijna maandelijks een bezoekje aan moest brengen. Hij was vrijwel nooit langer dan twee dagen dat hij van huis en wij waren er allemaal aan gewend.
Jarenlang ging hij daar heen samen met een vaste, mannelijke collega. Een keurige, aardige vent die inmiddels ook een goede vriend van mijn man was geworden. Hij kwam zelfs bij ons op verjaardagen en nam dan altijd een bos bloemen voor me mee.
Achteraf gezien was dat vast om zijn schuldgevoel af te kopen, want nooit, maar dan ook nooit heeft hij een woord gerept over wat mijn man in Spanje buiten werktijd uitvoerde.
Daar kwam ik twee jaar geleden pas achter, nadat mijn man een nieuwe collega kreeg. Zijn vriend had een nieuwe baan gevonden en ging dus vanzelfsprekend niet langer meer mee naar Spanje. De collega die werd aangenomen was een jonge vrouw. Begin dertig.
Maar mijn man was daar helemaal niet enthousiast over, hij deed zó negatief, dat ik zelfs ging twijfelen of hij niet stiekem een oogje op haar had, maar al snel kwam ik erachter dat dit niet het probleem was.
Nadat die nieuwe collega en mijn man voor de eerste keer naar Spanje waren geweest, stond de vrouw een paar dagen later, midden op de dag, opeens bij me op de stoep. Ik herkende haar van een foto, maar had natuurlijk geen idee waarom ze kwam.
‘Hij deed zó negatief, dat ik zelfs ging twijfelen of hij niet stiekem een oogje op haar had’
‘Ik wil even met je praten, mag ik binnenkomen?’, zei ze. Natuurlijk liet ik haar binnen, met direct een gevoel dat er iets vreselijk mis was. Had mijn man zich ongepast gedragen? Was er iets tussen hun gebeurd? De gedachten tuimelden in mijn hoofd over elkaar heen.
‘Ik vind het heel moeilijk om je dit te vertellen, maar je man heeft een minnares en een zoon in Spanje’, dat waren de exacte woorden die ze uitsprak en het was alsof de grond onder mijn voeten wegzakte. Ik kon niets uitbrengen en dus begon zij te ratelen over hoe lastig ze dit vond en dat mijn man haar onder druk had gezet om niets te zeggen toen ze erachter kwam.
Na een kwartier heb ik haar de deur uit gewerkt en mijn man gebeld. ‘Is het waar?’, zei ik alleen maar. Waarop hij direct begon te huilen. Tien minuten later was hij thuis en vertelde hij me het hele verhaal. Hoe hij 6 jaar geleden verliefd was geworden op een Spaanse vrouw, met wie hij een affaire kreeg. Ongepland werd ze zwanger en ze wilde het kindje houden en dus had hij nu een zoon van 4 jaar in Spanje.
Wanneer hij daarheen ging, verbleef hij bij hen in huis. Zij wist wel van mijn bestaan, maar hij had nooit de moed gehad om het mij te vertellen. En de enige die het wist, en die mij kende, was zijn oud-collega en vriend geweest. Die vertelde niets door, dus kon hij prima een dubbelleven leiden.
Na een uur heb ik ook hem het huis uitgezet. Ik heb de kinderen drie dagen bij mijn ouders laten logeren, zogenaamd omdat ik ziek was, maar in werkelijkheid heb ik drie dagen in bed liggen huilen. Hoe kon mijn leven zo’n leugen zijn?
Tegelijkertijd voelde ik dat het kind in Spanje er niets aan kon doen en dat die recht had op een vader, net als mijn kinderen, maar de relatie was voor mij niet meer te redden. Zes jaar aan leugens kon ik niet vergeven en vergeten, dus vroeg ik de scheiding aan.
‘Zes jaar aan leugens kon ik niet vergeven en vergeten’
Het moeilijkste was nog het nieuws te vertellen aan onze kinderen. We hebben dat samen gedaan en ze waren er kapot van. Woedend op hun vader en verdrietig tegelijkertijd vanwege de scheiding.
Inmiddels zijn we twee jaar verder en heb ik het een plekje kunnen geven. Mijn ex en ik hebben co-ouderschap en twee keer per maand gaat hij naar zijn andere gezin in Spanje. Hoe zijn relatie met die Spaanse vrouw is weet ik niet en wil ik ook niet weten. Ons contact is fatsoenlijk, maar minimaal. Zijn bedrog doet me nog te veel pijn.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Schoonmoeders: je kunt niet zonder ze, maar soms halen ze ook het bloed onder je nagels vandaan. Zeker als ze, met de beste bedoelingen, over je grenzen heen walsen. Maria kon haar ogen niet geloven toen haar baby na een dagje bij oma met gaatjes in haar oren thuiskwam.
Als ouder probeer je alles zo goed mogelijk te doen voor je kind. Maar wat als je goede intenties onverwacht botsten met de – soms bijzondere – schoolregels? Isa ontdekte dit op de harde manier toen een onschuldige waterfles voor drama zorgde.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (10), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Toen de dochter van Leah vijf werd, wist ze precies wat ze wilde: haar kinderfeestje vieren in een ballenbak. En dat werd een onvergetelijke verjaardag.
Laten we eerlijk zijn: niet iedereen loopt warm voor kerst. Waar de ene groep helemaal losgaat met kerstbomen, kerstmuziek en uitgebreide diners, zijn er ook sterrenbeelden die Kerstmis het liefst overslaan.
Wat als je tegelijkertijd zwanger blijkt te zijn met je schoonzus, maar hun kindje niet levensvatbaar blijkt te zijn? Geluk en verdriet gaan hand in hand, ervaarde Natascha aan den lijve.
