Jessie Jazz Vuijk over zwangerschap: ‘Ik leer meer op Kaj te leunen’
Jessie Jazz Vuijk is 22 weken zwanger van haar eerste kindje met Kaj Gorgels. Aan Kek Mama vertelt ze over de hormonen, cravings naar Nutella en nieuwe mindset. ‘Alles moet anders.’
Hoe voel je je?
“Ik heb ontzettend veel zin in alles, zit vol energie en voel me heel creatief. Dat was in het eerste trimester wel anders. Ik had weinig lichamelijke klachten, maar wel een heel zwaar gevoel als ik wakker werd. Alles was te veel, tegen het depressieve randje aan. Ik organiseerde in die periode een event. Normaal gesproken vind ik dat hartstikke leuk, maar nu zat ik huilend aan de telefoon. ‘We moeten het cancelen, het komt niet goed’. Ik maakte me zó druk om alles. Zo kennen we je helemaal niet, hoorde ik. Ik mezelf ook niet. Natuurlijk weet je dat je zwanger bent, vol hormonen zit, dat het erbij hoort. En toch vond ik het wel een intense periode. Rond de twaalf weken werd ik ineens wakker zonder dat zware gevoel. Nu wil ik alles tot in de puntjes organiseren.”
Hoe ziet dat eruit?
“Alles moet anders. Dat zie ik ineens heel helder. Hiervoor dacht ik dat ik alles wel prima geregeld had, maar eigenlijk werkte ik veel te veel. Ik was altijd maar beschikbaar voor werk, ging helemaal niet secuur met mijn tijd om. Mijn leven werd eigenlijk voor mij ingedeeld. Dat wil ik niet meer. Ik wil mijn eigen tijd indelen, genieten van de zwangerschap en ook zeker de bevalling. Als er een manier is om als vrouw je eigen kracht te ervaren… is dat wel met bevallen. Ik verheug me enorm op dat avontuur.”
Hoe zie je dat avontuur voor je?
“In Spanje wordt het al snel heel medisch: bij de eerste wee gaan vrouwen al aan de ruggenprik. Voor mezelf zie ik dat anders. Ik wil er een hele bijzondere ervaring van maken, thuis. Ik heb al een heel fijn team samengesteld: een Nederlandse verloskundige die een maand overkomt en een Spaanse doula waar ik goede begeleiding van krijg. Ook heb ik al contacten in het ziekenhuis gelegd. Stel dat ik toch naar het ziekenhuis moet, weten ze daar al wie ik ben. Zo goed voorbereid weet ik zeker dat het een fijne ervaring gaat worden.”
Het begon allemaal met een zwangerschapstest waarvan je eerst dacht dat ‘ie negatief was. Wat ging er door je heen toen je tóch dat tweede streepje zag?
“Ik was in shock. Ik had de dag ervoor de test gedaan en had toen goede hoop. Ik voelde me al dagen vreemd, mijn ongesteldheid bleef uit en mijn borsten waren gevoelig. Toch zag ik maar één streepje. Na een minuut legde ik de test weg, licht teleurgesteld. De volgende ochtend, toen ik de test wilde opruimen, zag ik ineens een tweede streepje staan. Dat geloof je toch niet?”
Vorig jaar maakte je een miskraam mee. Wat deed dat met jou?
“Het moment dat ik het vruchtje verloor was vooral fysiek heel heftig. Ik kon het gewoon niet tegenhouden, het moest eruit. Dat vond ik heel bizar om mee te maken. Heel verdrietig natuurlijk ook. Toch voelde ik ook al snel heel sterk dat dit part of the plan was. Mijn vader overleed diezelfde week, dat had ik niet zwanger willen doormaken. Nu kon ik helemaal in dat verdriet duiken zonder dat mijn baby’tje dat zou voelen.”
“Mijn vader overleed diezelfde week, dat had ik niet zwanger willen doormaken”
Op Instagram schreef je aan Kaj: ‘Er is geen man op aarde met wie ik dit liever aan ga. Geen man die ik liever als de vader van mijn kind zie.’ Bracht het verlies jullie dichter bij elkaar?
“We voelden daarna nog sterker hoe graag we samen een kindje wilden. Nu is er geen vezel in mijn lijf die eraan twijfelt of Kaj de vader van mijn kind zou moeten zijn. Sinds ik zwanger ben, ben ik aanhankelijker en afhankelijker van hem. Ik heb hem veel meer nodig. Dat is nieuw voor mij – ik ben heel onafhankelijk opgevoed – maar ik geniet er onwijs van. Ik heb me verdiept in man-vrouw-dynamieken en begin mezelf en mijn relatie opnieuw te ontdekken. Door de zwangerschap leer ik meer te leunen en te vertrouwen en dat is een prachtig proces.”
“Nu is er geen vezel in mijn lijf die eraan twijfelt of Kaj de vader van mijn kind zou moeten zijn”
Jullie dachten dat het een meisje zou worden, schoot het confettikanon tijdens de gender reveal toch echt blauwe papiertjes.
“Haha, ja, het voelde echt alsof we een meisje kregen, maar toen we zagen dat het een jongetje was, klopte het toch ook meteen. Zo is het leven ook: je kan van alles bedenken, vaak loopt het toch anders. Een meisjesnaam hadden we al, de jongensnaam bedachten we meteen de avond na de gender reveal. Jaren geleden kwam Kaj al eens met die naam, toen voelde ik ‘m nog niet. Die avond wel. De naam klopt gewoon, dat vinden onze vrienden en familie ook. In onze inner circle noemen we de baby al bij naam, dat is in Spanje heel gewoon. Én extra leuk, zo gaat het nog meer leven.”
Tekst gaat verder onder de video
Heb je nog gekke cravings?
“Nutella! Dat had ik nog nooit gegeten, ook als kind niet. Nu is er altijd een pot in huis en eet ik iedere dag een cracker waar ik een hele dikke laag op smeer. Ik moet mezelf ook echt tegenhouden er niet meteen tien op te eten. Groenten gaan er maar moeilijk in, dat moet ik echt forceren.”
Wat voor moeder ga jij worden?
“Het kan bij mij twee kanten op: of ik word zo’n moeder die nog borstvoeding geeft terwijl mijn kind allang kan rennen. Dat mensen denken: jeetje, zó lang? Wat overdreven, haha. Óf een moeder die na een maand of twee denkt: toch wel lekker om je een paar uurtjes naar oma te brengen en mijn eigen ding te doen. Die kanten heb ik allebei, dus ik ben heel benieuwd.”
